Zwerftocht over de wereld
In actie voor de Alkeburcht
KAAG EN BRAASSEM – Kirsten Verdel heeft met de groten van deze aarde de handen geschud; of het nu voormalig Amerikaans president Barack Obama of voormalig president van de Sovjet Unie Michail Gorbatsjov is. Ook stond ze op de PvdA-lijst voor de Tweede Kamerverkiezingen, maar ze besloot andere paden te bewandelen. Het leidde haar tot een trektocht over de hele wereld; inmiddels heeft ze 65 landen bezocht. De hoogste tijd om te vragen: ,,Wie is Kirsten Verdel, die onlangs een groot deel van de bevolking van Roelofarendsveen wist te mobiliseren in de strijd voor het behoud van de Alkeburcht?”
PRO
Verdel (39) groeide op in Roelofarendsveen, maar kwam hier na tientallen jaren omzwervingen pas in januari van dit jaar weer wonen. Ze meldde zich aan als lid van PRO, omdat ze enthousiast was over de manier waarop deze partij aangaf om te gaan met inwonerparticipatie. ,,Maar met de discussie over de Alkeburcht werden de inwoners op geen enkele wijze serieus genomen. Ik vond het onvoorstelbaar: er waren zoveel ideeën en mogelijkheden om de Alkeburcht nog langer open te houden. Maar de meerderheid van de politici hier wilden geen enkel voorstel ook maar in overweging nemen.’
SPIJT
Ze begon haar werkzame leven bij XS4ALL, ging daarna door naar het Ministerie van Binnenlandse Zaken en werd PvdA-campagneleider bij de gemeenteraadsverkiezingen voor 2006 in Rotterdam. In 2007 kreeg ze de Canadese Sauvé Scholarship Beurs toegewezen, waarna ze gevraagd werd om actief te worden op het landelijke hoofdkwartier van de Democratische Partij in Amerika. Verdel kwam in 2012 op de kandidatenlijst voor de Tweede Kamerverkiezingen, maar ze trok zich daar van terug, toen bleek dat ze ‘slechts’ op de 48ste plek stond. Achteraf bleek, door de enorme verkiezingsoverwinning, dat Verdel hier wél mee in de Tweede Kamer zou zijn gekomen. Heeft ze er spijt van, dat ze zich indertijd heeft teruggetrokken? ,,In het begin wel, maar nu absoluut niet meer. Als ik was gekozen, had ik nooit mijn man leren kennen en had ik nu niet twee geweldige kinderen.”
OBAMA
Verdel schreef twee boeken: één over haar activiteiten tijdens de verkiezingscampagne van Obama en één boek over de ondergang van de DSB-Bank. Nog altijd is Verdel er van overtuigd, dat deze bank niet failliet had hoeven gaan. De toenmalige directeur Dirk Scheringa was een luis in de pels van de vier grote banken. ,,DSB had foute producten, maar de bank had niet failliet hoeven gaan. En daardoor werden nog veel meer mensen de dupe. DSB is bewust de afgrond ingeduwd en andere banken hadden daar baat bij: alle klanten van DSB moesten na het faillissement immers naar andere banken overstappen. En direct na het DSB-faillissement schoten de leenrentes omhoog en gingen de spaarrentes omlaag.”
WEESHUIS
Verdel is het meest trots op haar werk in een Chinees weeshuis. Wat ze daar zag, trok haar emotioneel zo aan, dat ze veel geld inzamelde, zodat veel van die kinderen geopereerd konden worden aan bijvoorbeeld een hazenlip. Hierdoor werden deze kinderen alsnog geadopteerd en wachtte hen een beter leven. Maar hoe kan het, dat Verdel zó actief is geweest en zoveel ervaring heeft opgedaan, maar nog niet is doorgestoten tot de top van de samenleving en de politieke wereld? ,,Politieke partijen hebben graag mensen op de lijst, die zich aan de fractiediscipline houden. Ze zitten niet te wachten op iemand die een eigen mening heeft. Er zijn weinig partijen die het aandurven om mensen met een eigenzinnig karakter neer te zetten.’
Door de jaren heen heeft Verdel veel ervaring opgedaan in de nationale en internationale politiek. Ze was spil in de (succesvolle) PvdA-verkiezingscampagne van 2006 en hielp Barack Obama met het behalen van diens eerste verkiezingsoverwinning. Als de politici hier zo slecht luisteren; wil Verdel dan niet haar eigen politieke partij (helpen) opzetten, of zich verkiesbaar stellen? Inderdaad heeft ze hier met meerdere mensen over gesproken. Drie lokale partijen hebben haar al gevraagd om zich aan te sluiten, maar Verdel houdt dit af. ,,Ik ga het de komende jaren echt niet doen. Ik wil dat mijn kinderen rustig opgroeien in dit dorp. In de afgelopen 25 jaar heb ik krankzinnig veel gedaan; nu wil ik er zijn voor mijn man, zoon en dochter.”
Joep Derksen