Nou, dat was dan weer het weekend. Zoals gezegd gingen we vrijdag naar het Kurhaus. Voor 25 euro heb je daar een 3-gangendiner in de Kurzaal. Prachtig mooie zaal, met een groot verleden. Edith Piaf trad er op, evenals Jacques Brel, Ray Charles en uiteraard de Rolling Stones. En nu aten wij er, met z’n zevenen: Willem Jan, Dorothy en een vriend van haar wiens naam ik vast verkeerd spel: Khartem, Remco, Marco, Imke en ik. Een gezellige mix van voornamelijk XS4ALL’ers en couchsurfers. Het eten was heerlijk en de film daarna (Ratatouille) bijzonder vermakelijk. Dat duurde echter wel zo lang, dat we een deel van het vuurwerk misten. Een kniesoor die daar op let. Na afloop wandelden we de pier weer af richting Zeezicht, waar ook Jeroen Warmerdam (voor sommigen beter bekend als Griep) met wat vrienden zat. En zo werd het laat. En misten we de tram. En de bus. Maar gelukkig bestaan er ook nog taxi’s en nachttreinen, waardoor we rond 2 uur ‘s nachts alsnog in Rotterdam terug kwamen.
Imke bleef bij me slapen, mijn eerste couchsurfer. Nu hoor ik er echt bij, haha. Zaterdag togen we de stad in waar we een wandeltocht door het centrum maakten. Via het havenmuseum, Witte de With en skatepark kwamen we uit bij de bioscoop, waar we London to Brighton zagen. Een erg heftige film over prostitutie, pedofilie en een hoop geweld. Daarna wandelden we weer verder. Broodje paling halen bij Schmidt Zeevis (duur en niet half zo lekker als ik vooraf hoopte) en door naar Spido voor een boottocht door de haven. Met het prachtige weer van dit weekend was dat een hele leuke tocht. Daarna waren we wel gaar, letterlijk en figuurlijk dankzij de zon, en via de Wok To Go en de IJssalon besloten we om maar naar huis te gaan.
Vanmorgen gooide ik Imke al vroeg het huis uit, want ik had een afspraak met Ronald in de Euromast. Onderweg daar naar toe fietste ik door de bijna verlaten straten van Rotterdam. Het was vroeg, maar al erg warm. Maar vooral was het stil op straat. Op de Coolsingel stond een twaalftal eenzame verloren zielen te wachten tot de deuren van een gokhal open gingen. Wat een bestaan, om daar zo vroeg op zo’n dag heen te gaan. Ik fietste door en had een uitgebreide en zeer informatieve lunch met Ronald.
Daarna fietste ik richting het park achter de Shell op de Maasboulevard. Onderweg werd ik ingehaald door Marco, die ook op weg was. Vandaag was daar namelijk ‘Peace in the Park’, een soort picknick die door Ben & Jerry’s georganiseerd was. Met gratis ijs. We bleven een paar uur in het park hangen, in de hitte, terwijl nog een tiental vrienden en bekenden zich naast ons in het gras lieten zakken. Daarna fietste ik weer door.
Uiteraard kon het niet allemaal zo goed blijven gaan, dus ging ik met fiets en al hard onderuit toen iemand me inhaalde. Haar tas bleef achter mijn stuur steken en toen was het snel gedaan. Binnen een seconde om precies te zijn. Gelukkig bleef de schade beperkt tot wat schrammen en een zere knie. Verder maar weer, richting IJssalon, waar ik Monique en Willem tegen het lijf liep. Oh nee, fietste.
En nu zit ik thuis. Met Zomergasten op de achtergrond, wat me nog niet echt kan boeien. Ik ga zo denk maar even verder lezen. Morgen laatste werkdag, morgenavond uit eten met mijn ouders en dan dinsdag naar de kapper en wat boodschappen doen, eten met Marja en naar de couchsurf meeting. De tijd gaat steeds sneller!