We Feed The World geweest. Een schokkende documentaire over de moderne landbouw: kippen die levend op de lopende band worden gegooid en daar geslacht worden. Kunstmatig aangelegde kassen voor landbouw in Spanje (geen natuurlijke waterbron, geen vruchtbare grond) die zwaar gesubsidieerd worden. Gemodificeerde zaden waardoor aubergines er wel lekker uitzien, maar nergens meer naar smaken. Maar vooral gaat de docu over wat onze landbouw voor gevolgen heeft in de rest van de wereld.

Er wordt bijvoorbeeld duidelijk in beeld gebracht dat sinds 1975 een oppervlakte bos ter grootte van Portugal en Frankrijk samen verloren is gegaan, om plaats te maken voor sojaplantages. Die soja wordt geexporteerd naar Europa als veevoer. Tegelijkertijd heerst er in het noorden van Brazilie een steeds groter wordende hongersnood. 25% van de mensen in Brazilie is ondervoed, terwijl het land een van de grootste landbouw exporteurs ter wereld is.

Zeer schokkend was het verhaal van Ziegler van de VN, die vertelde dat Braziliaanse moeders hun hongerige kinderen in de slaap hopen te krijgen, door een pan water met steentjes op te zetten. Het geluid van de steentjes moet de kinderen het geruststellende gevoel geven dat er voedsel gekookt wordt. Ziegler zei dat het aantal hongerigen de afgelopen jaren is gestegen van 826 naar 842 miljoen mensen, terwijl er voldoende productiecapaciteit is voor 12 miljard mensen. Elk persoon die door ondervoeding sterft, noemt hij moord. In de documentaire zie je dat er bijvoorbeeld dagelijks in Wenen genoeg onverkocht brood wordt weggegooid om alle mensen in de tweede stad van Oostenrijk, Graz, te kunnen voeden.

Ander voorbeeld: in Dakar in Senegal is de grootste groenten- en fruitmarkt van Afrika te vinden. Senegal heeft nauwelijks grondstoffen of industrie, dus mensen moeten er van de landbouw leven. Maar op die markt kunnen de Senegalese boeren hun producten niet kwijt. Want die wordt overstelpt door… Europese groenten en fruit. Door de zware subsidies die de EU aan Europese boeren geeft zijn bijvoorbeeld Europese tomaten altijd goedkoper dan de tomaten die in Senegal zelf verbouwd worden. Al werkt een lokale boer 18 uur per dag, dan nog raakt hij zijn waren aan de straatstenen niet kwijt. Ook bijvoorbeeld Nederlandse uien worden op de wereldmarkt gedumpt tegen prijzen die lager liggen dan wat er lokaal wordt geproduceerd. In totaal wordt er in Amerika en de EU voor ongeveer een miljard dollar per dag aan landbouwsubsidies verstrekt. En dan vinden mensen het nog gek dat Afrikanen in pure wanhoop in gammele bootjes naar Spanje proberen te vluchten.