Ik ben me mentaal aan het voorbereiden op een blog over een boek dat ik momenteel aan het lezen ben, maar het duurt nog even voordat ik die echt kan schrijven. Wordt pittig, in theorie. Tot die tijd nog even wat losse flodders over de afgelopen week. Ik moest even diep nadenken over wat ik nou ook alweer allemaal had gedaan, behalve couchsurfen ontdekken (dit weekend heb ik een Duitse couchsurfster over de vloer zelfs).

Waltari. Ik was van zanger Kartsy al gewend dat hij lang, rood krullend haar heeft, maar nu kwam hij zelfs op met een woeste baard. Die man is echt zo bizar soms. Maar goed, dat is de hele band. Ze zijn ongeveer een metalband. Ongeveer, want ze spelen bijvoorbeeld ook ska, punk, funk, jazz, pop, country, techno, gabber, hiphop en blues en ze hebben een album gemaakt met de geweldige titel ‘Yeah! Yeah! Die! Die! Death Metal Symphonie in Deep C.’ En dat is samen met een klassiek orkest en een operazangeres. Beste album dat ik ken. Afijn: het optreden was werkelijk fantastisch!!

Aansluitend reden we door naar Bottrop, waar we zouden overnachten om de volgende dag naar het Moviepark te gaan. Ik was namelijk in de veronderstelling dat ik daar nog nooit was geweest. Kuch… Nota bene vorig jaar in augustus waren we daar ook al! Kennelijk was het zo suf dat ik dat verdrongen had. Gelukkig regende het zondag keihard, waardoor we besloten om maar terug te rijden naar Utrecht. Daar keken we afwisselend naar de laatste etappe en naar de film Patton. Patton was een van de generaals in het Amerikaanse leger tijdens WWII die de Duitsers herhaaldelijk gevoelige slagen wist toe te brengen. Helaas ook aan zijn eigen manschappen, want hij zag de oorlog als een soort wedstrijdje om te bepalen wie de meest geweldige generaal was. Fascinerende film.

Maandag bracht ik mijn Volvo naar de Veen. Ik zal hem missen. En weer in Rotterdam zag ik de film Copying Beethoven, over de laatste fase van het leven van Ludwig von Beethoven. Wat een baggerfilm… Het enige goede eraan was het lange stuk waarin ze de 9e symfonie lieten horen. U weet wel, het Europese volkslied wat echt geweldig is -ik had denk ik vier minuten nonstop kippenvel toen ik het in de film hoorde- en wat onze premier Balkenende per se UIT het nieuwe Europese verdrag wil hebben. De cultuurbarbaar. Maar afijn.

Ben ik er al? Oh ja, gisteravond naar Floor, waar Marja, Kitty, Flora, Petra en ik de hele avond de toestand van de wereld en dergelijke hebben besproken. Daar kwam ook de mogelijke kandidatuur van Jan Pronk voor het voorzitterschap van de PvdA ter sprake. De meningen waren verdeeld, maar ik ben er zelf eigenlijk wel voor (met inachtneming van de namen die ik momenteel weet van de andere kandidaten). Lees ook dit interview met hem.

En toen was het vrijdag 3 augustus. Vandaag dus. Vanavond gaan we met een mannetje of zeven, waaronder wat couchsurfers, naar Scheveningen. Eten in het Kurhaus, Ratatouille kijken (wat volgens een recensie die ik gisteren las de beste tekenfilm sinds 1974 is) en daarna schijnt er vuurwerk te zijn, weather permitting.

Dus.