Is het John Cusack? Is het Edward Norton? Neen, het is Vincent Schmitz!
Wie? VINCENT!

In een heel grijs en ver verleden, nog voor het internet tijdperk (ja, er was leven voor internet!) communiceerde de mens nog wel eens per brief. Niet alleen mensen waagden zich aan deze heikele onderneming, ook ik begaf mij op regelmatige basis naar de brievenbus om die te voeden met niet-digitale woorden. Die verstuurde ik dan onder andere naar Vincent. Vincent was mijn penvriend.

Maar, in 1995 ontdekte ik internet en toen kwam de klad er een beetje in. Gewone post leek ineens inferieur. En duur. En.. ach… je weet hoe dat gaat met penvrienden… dat verwatert.

Maar! Ergens begin dit jaar ontdekte ik Vincent weer. Ik ben even vergeten hoe, maar hij staat alweer maanden op mijn MSN-lijstje en ik lees zijn weblog met grote regelmaat. En hij de mijne. En zo kwam het dat ik onlangs bedacht dat ik maar eens een special aan Vincent moest wijden op mijn weblog. Welnu, dit is ‘m dan!

Speciaal voor de gelegenheid heb ik wat oude brieven van Vincent opgeduikeld, want alle sappige details van onze schrijfrelatie wil ik jullie natuurlijk niet onthouden. Laten we eens zien wat er zoal bij zit…

Om te beginnen heb ik hier voor mij, een brief gedateerd 03-11-94. De brief is deels getypt, deels handgeschreven. Het getypte deel is quasi-zakelijk, het handgeschreven deel is persoonlijk, en juist om die reden handgeschreven. Maar de aanhef is eigenlijk het mooiste. In getypte letters staat daar: ‘Hoi Kirsten’. Op zich niets wonderlijks, maar met de hand heeft Vincent daar bij geschreven: ‘mooie voornaam trouwens!’ Welnu, dank je wel voor dit compliment Vincent!

In zijn brief verontschuldigt Vincent zich meteen voor het sturen van een deels getypte brief, maar ‘voor een keer mag het wel’, zo vindt hij. Want ‘ik typ eigenlijk ook sneller dan ik schrijf’. Nou vooruit Vin, ik ben het met je eens!

Afijn, de brief heeft een intrigerend begin. Hij bedankt mij voor mijn brief en vraagt of ik veel reacties heb gekregen op mijn oproep. Ik moest even nadenken wat hij daar mee bedoelde, maar ik weet het alweer: ik had een oproep op Teletekst geplaatst waarin ik aangaf op zoek te zijn naar penvrienden. Vincent had daar op gereageerd en ik heb hem toen schijnbaar teruggeschreven dat hij de leukste (!) brief had gestuurd! Toe maar!!

Vervolgens begint hij over Meat Loaf. Daar was ik in 1994 erg fan van ja. Zijn zin is echter dusdanig kryptisch, dat ik er even niets mee kan: ‘De LP die ik van Meat Loaf heb is DEAD RINGER. Die vind ik niet zo goed, maar de 2 BOOH-cd’s dus wel! Van de eerste vooral FCOL, HCW en TOOTAB, van de tweede LIALAIWMMB, IJWQ en OITRVMMACTTA.’ Ehhhh…..? 🙂

Daarna gaat hij verder over R.E.M., een passie die ik nog steeds met Vincent deel (sterker nog, ik zag Vincent ooit in het echt ook, bij de CD-presentatie van New Adventures in Hi-Fi met Mike Mills, in de Melkweg). Ook heeft hij het -in reactie op mijn brief- over Nirvana, Pearl Jam, Blur, Oasis, Offspring, Green Day, Pink Floyd, Beastie Boys, Youssou N’Dour, Therapy? en nog een berg andere artiesten. Hij meldt verder trots dat hij meer cd’s dan ik heeft: 140 cd’s en 180 cd-singles (hoe zit dat anno 2004 Vin? Ik zit nu rond de 1000 cd’s totaal).

Vervolgens verschuift het verhaal richting het literaire werk. Harry Mulisch passeert de revue, waarbij Vincent verklapt alleen ‘De Aanslag’ te hebben gelezen. Maar hij heeft wel ALLES van Boudewijn Buch gelezen, zo meldt hij. Tevens vraagt hij zich af of Groen Links ooit iets zal bereiken in de Nederlandse politiek en verklapt hij dat hij af en toe naar ‘Onderweg naar morgen’ kijkt. En, zo sluit hij het getypte deel af: ‘Ik hou NIET van De Schreeuw van de Leeuw, maar wel van Beavis & Butt-Head!’

En dan begint het geschreven deel. En dat is inderdaad voor een groot deel te persoonlijk, maar… ergens tussendoor staat nog wel een briljante zin: ‘Iets heel anders: heb je eigenlijk een vriend of ben je verliefd op iemand? Ben ik gewoon benieuwd naar!’ Hahaha… die Vincent toch!

Maar goed. Even door naar een andere brief dan… Inmiddels is Vincent begonnen aan een studie Nederlands aan de UvA, nadat hij werd uitgeloot voor Journalistiek in Zwolle. Hij doet relaas van het verloop van zijn leven, met als meest opvallende feit dat hij op zijn derde al kon lezen en schrijven! Heel goed Vincent!
 
En in een laatste brief (deze special wordt anders echt te lang) staan ook nog wat interessante zaken. Ik quote wederom: ‘Je moet niet denken dat ik, omdat ik Nederlands studeer, meteen zo’n literair expert ben, hoor! Zelf heb ik nooit serieus een gedicht geprobeerd te schrijven en ik zou ‘t ook moeilijk aan iemand durven laten lezen. Ik heb wel andere dingen geschreven (verhalen, columns, radioteksten, artikels, brieven), want ik wil later graag iets met schrijven doen.’

En dat vind ik nu zo geweldig… in 1994 schreef hij dat hij iets met schrijven wil gaan doen… en dat heeft hij gewoon gedaan! Zie zijn fantastische weblog maar eens.

Vincent is lief!