Inmiddels ben ik aangekomen in Vancouver. Na een heerlijke nacht op het station van Jasper vertrokken we vanmorgen om 07.00 uur met de bus naar Vancouver. Na een stop bij een restaurant waar we waanzinnig lekker eten voorgeschoteld kregen kwamen we na negen uur aan in Vancouver. En daar was het al helemaal geregeld dat we geld terug kregen wegens de vertraging. 242 dollar cash, en nog eens 77,50 dollar in de vorm van een voucher dat een jaar geldig is en overdraagbaar is. Geweldig! De service van VIA Rail is fenomenaal. Alles was zo perfect. En het mooiste was nog dat we de gehele Rocky Mountains te zien kregen doordat we nu overdag reden, in plaats van ‘s nachts wat we met de trein gedaan zouden hebben. Ik ben een groot fan van de Canadese spoorwegen nu. De trein is perfect, de service is perfect, het eten idem, en de route was fabeltastisch. En nu ik eindelijk in het hostel ben, blijkt dat de zaal waar Moby optreedt in dezelfde straat als het hostel zit. En ik heb ook een mailtje dat ik mijn vierde cijfer binnen heb: weer een A-. Die ik niet verwachtte (ik dacht dat ik het slechter had gedaan). Mijn dag kan dus al bijna niet meer stuk. Nu alleen nog zien dat ik een kaartje voor Moby kan krijgen, het is uitverkocht…. We’ll see…

Update: Kaartje voor Moby lukte binnen vijf minuten voor de kostprijs. Daarna snel ‘Schultze gets the Blues’ gezien, wat een nog veel betere film bleek te zijn dan ik al dacht, en toen snel door naar The Commodore Ballroom (of Ballroom Commodore, whatever) waar ik op tijd was om in een heerlijke stoel weg te zakken, wat te eten en het voorprogramma Buck 65 te zien. En oh ja, om me te vergapen aan de zaal, die vreselijk mooi was. Paradiso en de Melkweg moeten zich schamen. Afijn, Moby zelf ten slotte was briljant. Ik ben blij dat ik 22 mei weer ga!!! En inmiddels ook een en ander van Vancouver gezien: ongelooflijke stad!! Toronto was al koel, maar Vancouver is nog tien keer beter. Canada is te goed…