27-12-2013
Vandaag naar Fort Lauderdale, maar niet nadat we wederom een uitgebreid ontbijt van Rob hebben opgegeten. We nemen afscheid en rijden eerst naar een klein natuurpark net buiten Fort Lauderdale. Ik heb daar al snel spijt van, want we blijken de eerste bezoekers van de dag te zijn en we moeten ons dus door tal van spinnenwebben heen werken. Geert gaat voorop lopen en gebruikt zijn Samsung Galaxy tab als spinnenwebverdelger. Al snel zien we een enorme spin met hele enge kleuren in een web hangen. Ik ben meteen helemaal klaar met het park. Niet dat ik bang ben voor spinnen, maar ik ben bang voor spinnen!

Niet veel later arriveren we bij Brandy, de host van het kerstfeest enkele dagen eerder en nu onze host voor de nacht. We lunchen samen met haar en haar 70-jarige buurman Richard bij een klein eetcafeetje. Richard is na 45 jaar huwelijk in maart zijn vrouw verloren aan kanker en leert sinds kort de couchsurfing community een beetje kennen. Hij noemt couchsurfers ‘couchers’, wat we eigenlijk een veel leukere term vinden. Direct na de lunch duiken Geert en ik de bioscoop weer in, want het is benauwd buiten en Fort Lauderdale is verder niet heel erg spannend. We gaan dit keer naar The Wolf of Wallstreet, waarvan ik een dag later pas lees dat het een waargebeurd verhaal is. Dat maakt de film nog beter: een dikke 7. Ondanks het feit dat ik een hekel heb aan Leonardo di Caprio!

Na de film gaan we weer terug naar Brandy’s huis, waar ik als een blok in slaap val. Een paar uur later gaan we doodleuk weer terug naar Miami, want in de wijk Little Havana is elke maand een groot Latino feest waar tientallen couchsurfers ook altijd heen gaan. We eten met dik 30 man -waaronder weer Rob, Jay en Eduardo- in een Mexicaans restaurant en willen daarna buiten bij bandjes kijken. Het regent echter weer erg hard, waardoor we na een klein uurtje onder een afdakje besluiten om maar weer naar huis te gaan. Terug naar Fort Lauderdale!

28-12-2013
We staan laat op en ontbijten pas rond 11 uur in een Waffle House: omeletten! Daarna nemen we afscheid van Brandy en rijden we verder richting het noorden van Florida: vier uur vandaag richting Daytona. Onderweg slaap ik wéér. We stoppen alleen bij Daytona International Speedracing: de wereldberoemde NASCAR-racebaan, waar maar liefst 147.000 toeschouwers plaats kunnen nemen op de tribunes. De half uur durende rondleiding duurt in ons geval een uur en een kwartier, waardoor het de 16 dollar p.p. net wel waard is. Gek genoeg rijden er als wij er zijn alleen wat karts op de baan, wat nergens op slaat: de afstanden zijn zo groot, dat je met een kart alleen maar vol gas vooruit gaat, er lijkt me niks aan om zonder bochten met een kart op zo’n baan te rijden. Maar ja, Amerikanen…

We zijn aan het eind van de middag in Ormond Beach, vlakbij Daytona. Daar logeren we vandaag bij Jonathan en Libby. Na het eten tik ik dit verslag terwijl Geert door Jonathan wordt ingemaakt met Wii-spelletjes. Moet ook gebeuren. Morgen Kennedy Space Center!