31-12-2013
Vandaag doen we eens even helemaal niets, hadden we zo bedacht. Dat betekende ten eerste dus: uitslapen. Ten tweede: omeletten met ui, tomaat en champignon, vers klaargemaakt door de Man van het Jaar 2013. Niet veel later keken we naar de documentaire Blackfish, over de manier waarop SeaWorld omgaat met orka’s. We wilden die documentaire kijken om een besluit te kunnen nemen over de vraag of we een dag later naar SeaWorld in Orlando ‘konden’ gaan. Dat was al na tien minuten duidelijk: nee dus. De manier waarop orka’s worden gevangen en in gevangenschap worden behandeld (geïsoleerd o.a.) is stuitend. We probeerden na het kijken van de documentaire nog één laatste ding: de reactie lezen van SeaWorld zelf op de documentaire. Maar die was zo zwak, dat we echt niet anders konden besluiten dan dat we niet zouden gaan. Dat zouden meer mensen moeten doen, zeg ik er meteen maar even bij.
Afijn, na een dag relaxen in Fin’s huis werd het dan toch tijd om de deur uit te gaan: Fin stond ook klaar, strak in het pak, waarna we in zijn auto stapten om naar het James Bond nieuwjaarsfeestje te rijden. Dat was nog even wat, want meneer had twee DUI’s op zijn naam staan (Driving Under Influence) en had dus een alcoholslot op zijn stuur, wat betekende dat hij elke tien minuten moest blazen om verder te mogen rijden.
Niet veel later kwamen we aan bij het Enzian Theater, een erg alternatieve bioscoop, wat meer een soort gala/danszaal is, een geweldige setting dus om oud en nieuw te vieren. Sowieso: oud en nieuw vieren in een bioscoop, echt iets voor mij. 😉
Maar eerst was het tijd voor de openluchtbioscoop, waar we You Only Live Twice keken. De meeste bezoekers waren geheel in Bond stijl gekleed, sommigen als Q, anderen met complete jetpack achterop hun rug. Erg leuk, erg sjiek. De film was leuk, de regen aan het eind nog leuker: praktisch iedereen vluchtte naar binnen, terwijl wij de drie druppels water wel aandurfden.
Na de film konden we binnen relaxen op een bank en loungestoel. Fijne DJ’s die jaren ’80, ’90 en ’00 muziek draaiden. Uiteindelijk ging een groot scherm aan waarop Times Square live in beeld kwam. Stipt om middernacht kwamen de ballonnen vervolgens níet naar beneden: dat werkte niet. Een kleine 20 minuten later werden ze handmatig met een trapje en een lange bezemsteel alsnog naar beneden gehaald. Een heerlijk amateuristisch begin van 2014. 🙂
01-01-2014
Weer uitslapen, wat totaal niet handig is als je weet dat je een dag later weer aan de Nederlandse tijden moet gaan wennen. Dat wordt dus een vreselijke jetlag. Niks aan te doen, we werden echt pas om 10:30 uur wakker.. Nog een keer omeletten, ook nog pannenkoeken, door Fin klaargemaakt, en dan door naar Tampa, naar onze laatste host: Cathi!
Intussen krijg ik nog wat blogtips van Geert: hij vertelt dat ik nog even iets moet schrijven over de reden waarom we niet op een motorvakantie, maar op een autovakantie in Florida zijn. Welnu: ten eerste was motorhuur 120 dollar per dag, en autohuur ongeveer 25 dollar per dag. Maar daarnaast zijn er nog behoorlijk wat andere redenen waarom er weinig aan is om op de motor door Florida te rijden: het zijn veelal rechte wegen, je mag niet tussen de file door (!), je mag niet op de stoep parkeren, je moet vaak gewoon betaald parkeren en mensen rijden zonder helm en zonder motorpak, veel te gevaarlijk!
In Tampa verveelden we ons te pletter toen we het centrum in wilden rijden om te kijken of daar wat leuks te doen was. Het antwoord is namelijk: nee, er is niks te doen in Tampa. En het regende ook nog. Dus maar meteen naar Cathi, waar we een tijdje mee praatten en waarmee we een laatste keer in de VS uit eten gingen. Vervolgens even snel inchecken… boem…. schrik… want: vlucht gecancelled dankzij de winterstorm in het oosten van het land! We zouden via Newark terugvliegen, maar dat ging dus ineens niet meer. Wat volgde was een uur lang in de wachtrij van United hangen, daarna alsnog inchecken in een andere vlucht en de volgende ochtend snel naar het vliegveld om ook daadwerkelijk stoelen in die (overboekte) vlucht te regelen. Dat kon over de telefoon namelijk niet. Beetje stress enzo. Ik tik dit op het vliegveld van Tampa, we weten dus nog niet of we op tijd terug zijn in Nederland, maar dat hopen we nu maar even!
Al met al was het een geslaagde vakantie. Veel leuke mensen ontmoet, veel leuke dingen gedaan en gezien. Opvallend: veel oudere mensen op couchsurfing hier, host Cathi was ook ‘al’ 52, waar de gemiddelde leeftijd van couchsurfers meestal rond de 25 ligt. Ook opvallend: niets, maar dan ook niets van criminaliteit meegekregen in Florida. Onze hosts hadden soms hun voordeur *altijd* open, of sleutels onder de deurmat. Allemaal heel gemoedelijk hier. Wel veel armoede helaas, ook bij sommige van onze hosts, maar iedereen slaat zich er relatief goed doorheen.
Wij zijn ook een stukje armer, het was geen goedkoop tripje. 😉