22-12-2013
We zijn weer vroeg op. Vandaag rijden we van Sarasota naar Naples, dwars door de Everglades, het enige echt grote natuurgebied in Florida. De Everglades bestaan uit veel water, voornamelijk lage begroeiing, mangroves en dieren als alligatoren, pelikanen en slangen en wasberen. Halverwege doen we een van de vele airboat tours: van die kleine bootjes waar een grote rader achterop zit die de boot met enorm veel kabaal voortstuwt. Van rust in dit natuurgebied is geen sprake: zodra we stil liggen horen we de hele tijd de vele andere airboats die om ons heen varen. De meeste dieren lijken zich er weinig van aan te trekken: terwijl wij soms met grote vaart door de mangrove heen scheuren komen de wasberen gewoon naar ons toe. Pelikanen gaan doodleuk op de boten zitten om een stukje mee te liften. We zien twee alligatoren, die verveeld hun kop boven het water uit steken. Na de stiekem toch wel erg leuke boottocht rijden we door naar Naples, waar we in een heus motel zitten, helemaal cliché American style. Auto voor de deur parkeren enzo. Het was niet eens goedkoop (68 dollar), maar daar krijg je dan ook wat voor! Namelijk een niet werkende douche, een bed wat ongeveer 15 meter inzakt en kasten die niet open kunnen omdat de kamer daar te klein voor is. Toh goed geslapen.
23-12-2013
Wéér vroeg op, we raken onze jetlag maar niet kwijt. We rijden weer door, dit keer naar Key West, de langste rit van de vakantie. En dat is te merken ook, mijn rug schreeuwt het uit. Gelukkig kunnen de stoelen in onze Nissan Versa vrijwel plat, dus dat scheelt. De keys zijn een lange aaneenschakeling van eilanden, die door een ‘snelweg’ aan elkaar worden verbonden. Veel bruggen dus, soms kilometerslang. En helaas maar 1 baan elke kant op, vandaar dat het woord ‘snelweg’ echt tussen aanhalingstekens moest: de maximum snelheid is op de meeste stukken 70 kilometer per uur! Na dik 2,5 uur rijden ben je de keys pas over. Helemaal aan het eind is het plaatsje Key West, wat super toeristisch maar tegelijk ook een soort van pittoresk is, met tal van kleine winkeltjes, pubs en restaurants. Uiteraard ook veel stranden, resorts en hotels. Wij gaan richting kust, waar toevallig net twee gigantische cruiseschepen liggen, waaronder de Ryndam. Vanaf de kade stappen we op een ‘glass bottom’ boot, die ons voor een kleine 44 dollar per persoon twee uur lang rondvaart en wat visjes laat zien. Er zijn er relatief weinig, maar gelukkig zien we ook nog een stingray en een schildpad. Geld er ook weer uitgehaald ofzo. 😉
Na het boottochtje lopen we langs een bus waar je bloed kunt doneren. Geert wil zich opofferen, maar eenmaal in de bus worden we net zo snel weer buiten de deur gezet: omdat we uit een land komen waar de gekke koeienziekte is geweest mag er niet gedoneerd worden! We eten buiten, terwijl we op internet lezen dat het stormt in Nederland. Bij ons is het ongeveer 30 graden. Ook heel vervelend. Kuch. Nog wat later zoeken we de koelte van de bioscoop op. Nebraska blijkt best een goeie film te zijn. Beter in ieder geval dan het hostel van deze avond: daar zitten we met z’n tienen op één kamer. Het was het enige wat nog enigszins betaalbaar was in Key West. Ach ja, we sliepen in ieder geval.
24-12-2013
Het lukt nog steeds niet om echt uit te slapen, dus zijn we al vroeg op het strand, waar we in het heldere water een inktvis en een barracuda zien. Daarna weer een boot op, want vandaag gaan we snorkelen. Ik ben misselijk op de boot, maar dat trekt weg als we in het water liggen. Na amper een paar minuten zien we dat een van de Japanse medereizigers om hulp roept: ‘Help, I need help, help!’ schreeuwt hij. We zwemmen naar hem toe, kalmeren hem en trekken hem langzaam richting de boot. Intussen zwaai ik naar de boot om hulp in te schakelen. De kapitein denkt: ‘eindelijk wat te doen!’ en springt met een reddingsboei het water in. Niet veel later zwemmen Geert en ik weer door. Ik word gek van het zoute water dat keer op keer in mijn snorkel komt, want er staan vlak nadat de boot stopte ineens 2 meter hoge golven. Ook dat went op den duur gelukkig.
We zien papegaaivissen, nog een barracuda, een schildpad van pakweg 40 cm groot, een Napoleonvis, trompetvis en nog flink wat andere (met dank aan Geert voor de namen, ik had ze niet geweten). Daarna weer de boot op, waarna we een stukje verder opnieuw te water gingen. En daarna was ik redelijk snel weer uit het water, want niets kon nog beter worden dan wat ik na een minuut of tien zag, dankzij Geert die me er op wees: een reusachtige reuzenschildpad. Nog nooit zo’n grote gezien, ongeveer 1.70 meter van schild tot en met kop. De kop alleen was ongeveer twee keer zo groot als een mensenhoofd. Ik wist niet wat ik zag. We bleven boven de schildpad hangen, die met zijn bek voortdurend tussen het koraal hapte, op zoek naar eten. Niet veel later zwom hij langzaam weg, op zo’n anderhalve meter onder ons. We probeerden parallel mee te zwemmen. Majestueus, echt ongelooflijk om zo’n dier te zien. Uiteindelijk kwam hij zo dichtbij onder me, dat ik het niet kon laten om zijn schild even aan te raken. Daarna schoot hij snel weg. Wat was dit geweldig zeg, wat een mooi beest! Zoals gezegd ging ik daarna terug naar de boot, Geert zwom nog even weg.
Na de boottocht liepen we snel terug naar de auto, want Key Largo wachtte op ons, waar we drie uur later aankwamen en om 17:00 uur bij een Chinees restaurant naar binnen stapten om een kerstdiner te eten. Twintig minuten later stonden we weer buiten. Niet omdat we geen eten kregen, maar omdat we het supersnel geserveerd hadden gekregen en simpelweg alweer klaar waren. Best grappig. En lekker gegeten. 🙂