Vanmiddag om 15:10 uur hoor ik eindelijk wat er met mijn rug aan de hand is. De uitslag van de MRI-scan is namelijk binnen.

De afgelopen dagen werden steeds zenuwslopender. Op 28 januari zou ik mijn verjaardag ‘s avonds vieren, maar overdag kon ik amper liggen van de pijn. Dus maar gaan wandelen, maar dat hielp ook niet. Sterker nog, halverwege mijn wandeling werd de pijn zo erg, dat ik een of ander wijkcentrum in ben gelopen om daar op een bankje te gaan liggen. Daarna met veel moeite en extreem langzaam alsnog naar huis gewandeld.

De 29e was daarentegen de beste dag die ik gehad heb deze maand. Dat vond ik wel terecht, want dat was mijn verjaardag. Ik reed op de motor naar Flevonice waar ik gewoon doodleuk 25km ging schaatsen, wat tot mijn verbazing prima ging. Ik had begrepen dat dat wel kon via een topschaatsster die zelf ook met lage rugklachten (hernia om precies te zijn) het ijs nog op mocht.

De 30e en 31e waren echter HEL. Dat kwam voornamelijk doordat het buiten glad leek te zijn en ik dus niet op de motor de deur uit durfde. Dan maar met de auto, noodgedwongen. Na vijf dagen verder niks doen en de goede schaatsdag dacht ik dat dat wel kon. Ik dacht. Daar ging het al mis. De autorit was namelijk verschrikkelijk. De hele dag hield ik hele erge pijn en ik bleef lang op kantoor op de bank liggen die ik daar neer had gezet om maar niet weer in de auto terug te hoeven. Maar ja, weinig keus. Uiteindelijk laat thuis, met veel pijn, die maar niet weg ging. Ook ‘s nachts niet. De pijnstillers die ik had geslikt (diclofenac) hielpen niet tegen de pijn, maar zorgden wel voor nachtmerries.

Gisteren moest ik weer de deur uit, ik had immers mijn MRI-scan. Dus weer wegens mogelijke gladheid de auto in. Weer helse pijn. Daarna de scan. Dankzij een MRI-laborante die ik toevallig in december heb leren kennen wist ik waar ik op moest letten: slik van tevoren pijnstillers zodat je goed stil kunt blijven liggen (weer twee diclofenacjes op) en houd in de gaten hoe lang het duurt: als de scan 15 min duurt, zien ze niks. Als het meer richting 20-25 gaat, dan wel. Ik lag uiteindelijk 32 minuten onder de scanner, er werd door de laboranten gezegd ‘we maken nog een extra foto, nog vier minuten extra’ en direct nadat ik onder de scanner uit kwam vroegen ze waar ik uitstraling had, terwijl ik daar niets over had gezegd. Kortom: ze hadden iets gezien, zoveel was me wel duidelijk. Omdat ze geen dokters zijn mogen ze echter niks zeggen. Normaal gesproken duurt het ongeveer een week maximaal voordat ze de resultaten van de scan naar de arts doorsturen, maar ze zeiden dat ze gingen proberen het ‘vandaag nog te faxen alvast’. En ze wensten me sterkte…

De rest van de dag lag ik urenlang op een bank eerst en daarna probeerde ik een uur lang bij een vergadering te zitten. Alles deed verschrikkelijk pijn. Zowel het liggen als het zitten. En toen moest ik verdorie ook nog weer de auto in. De pijn was echt allesoverheersend gisteren.

Vanmorgen wilde ik dus maar één ding, na weer een slechte nachtrust: weten wat er aan de hand is! Dus belde ik het MRI-centrum om te vragen of ze de resultaten inderdaad al hadden doorgestuurd. Dat bleek zo te zijn. Dus de huisarts gebeld, die echter niets had ontvangen. MRI-centrum weer bellen, die gingen de resultaten opnieuw faxen. Half uur later huisarts weer gebeld, die het nu wel binnen had en zei dat ik ‘gezien de resultaten maar snel langs moet komen.’ Of ik vandaag al kon. Jazeker… En dus hoor ik vanmiddag om 15:10 uur als het goed is EINDELIJK wat er nu al sinds 3 januari mis is met mijn rug. Ik gok een hernia, maar de vraag is dan vooral: wat voor hernia en vooral: wat kan er aan worden gedaan………..?

Spannend.