![](http://www.pvdarotterdam.nl/upload/images/verkiezingen20067maart_medium_9054.jpg" align=left vspace=5/>‘En, hoe ziet het leven van een zojuist afgestudeerd bestuurskundige er nu uit’, zo werd mij vandaag gevraagd. </p>
<p>‘Welk leven?’, was hierop mijn toepasselijke antwoord. </p>
<p>De afgelopen dagen zijn slopend geweest, zoals de laatste twee maanden dat eigenlijk voortdurend waren, maar het is ook allemaal wel erg leuk. De adrenaline rush begon donderdag. Na een hele dag bij BZK (het ministerie van Binnenlandse Zaken) ging ik ‘s avonds met Peter naar de vergadering van het Rotterdamse PvdA-afdelingsbestuur. Daar waren we 5,5 uur bezig om het verkiezingsprogramma dat die avond vastgesteld moest worden voor een eerste conceptversie naar de leden te verbouwen. Na afloop waren we ontzettend tevreden, maar ook erg moe. Het was inmiddels 01.30 uur. Dus gingen we met een klein groepje naar De Consul, een erg leuke kroeg in het centrum van Rotterdam. </p>
<p>Daar deden we tot 05.00 uur een bijzonder geslaagde poging om erg dronken te worden. Om 06.00 uur lag ik pas op bed. Op zich niet erg, want de volgende dag had ik de hele dag de tijd om uit te slapen en even mijn scriptie door te lezen. Ik zou immers vrijdag om 16.45 uur afstuderen. </p>
<p>Het liep iets anders. Om 08.30 uur -dus na 2,5 uur slaap- werd ik wakker gebeld: er moest nog een inleiding voor het verkiezingsprogramma komen, te schrijven door Peter. Die echter niet te bereiken was. Om een lang verhaal kort te maken: na drie uur gedoe was er een inleiding. </p>
<p>Ik was doodmoe, had te weinig geslapen en de alcohol vermaakte zich prima in mijn lichaam. Ik deed een poging om mijn scriptie te gaan lezen, maar niet veel later las ik op internet dat Karin Adelmund was overleden, dus moest ik Peter weer zien te bereiken. Kostte weer veel moeite, want hij was op pad in de stad en had zijn telefoon niet aan staan. Na weer wat heen en weer bellen had ik hem toch te pakken. Een nare mededeling en hij had het inderdaad nog niet gehoord. ‘s Avonds zat hij bij TV Rijnmond in de uitzending voor een in memoriam over Karin. Ik zag het later pas terug op internet, het was een mooi en integer portret dat hij had geschetst. </p>
<p>Ondertussen had ik mijn scriptie nog steeds niet gelezen, maar de tijd begon al dusdanig te dringen dat ik echt naar de universiteit moest. Gestressed ging ik op weg. Eenmaal daar viel al die stress van me af en kreeg de alcohol weer vrij spel. Bijkans dronken zat ik mijn scriptie te verdedigen. Het maakte mij allemaal niets uit, ik keek vooral uit naar het feest. En dat feest was die avond helemaal geweldig, zoals jullie in een voorgaande posting hebben kunnen lezen. </p>
<p>Zaterdag uitslapen was er echter niet bij. Om 10.00 uur zat ik alweer met Peter in een strategisch campagne-overleg op het Rotterdamse partijkantoor. De hele dag mails beantwoord en kleine klusjes geregeld daarna en ‘s avonds had ik alweer een feest: Petra Reijntjes, partijgenote, vierde haar verjaardag in Amuse, een lunchcafe tegenover De Consul van twee avonden daarvoor. Ontzettend gezellig, maar na afloop kon ik amper meer op mijn benen staan van vermoeidheid. <img decoding=)
www.willemderoon.nl maakte de foto’s, ik deelde bijna letterlijk bevelen uit aan de vrijwilligers die met Peter op de foto gingen. ‘Niet in de zon kijken’, ‘kijk naar de camera’, ‘ga dichterbij staan’. Er werd mij een geweldige carriere bij het leger voorgespiegeld. Oeps… (zie hiernaast een nepfoto die op de fotoshoot gemaakt is door een innocent bystander).
Na de fotoshoot nog uitgebreid gelunched in Cafe Rotterdam (geweldig uitzicht over de Maas!) en daarna vertrokken Peter en ik naar Radio Amigo, een Hindoestaans radiostation waar Peter een uur lang werd geinterviewd over zijn beweegredenen om lijsttrekker van de PvdA in Rotterdam te worden en om zijn programma toe te lichten. Het was erg gezellig en inhoudelijk zeer goed. ‘s Avonds weer de hele avond bezig met campagnedingen regelen.
Maandag een gewone werkdag! Ik stond inmiddels al te tollen van de slaap, waar het mij de afgelopen week zo aan ontbrak. Maar ik moest van vergadering naar vergadering hoppen (sommige daarvan waren elders in de stad, zo zat ik rond de middag in de kamer van Robin Linschoten, tegenover Hotel Des Indes), dus er was voortdurend de noodzaak om alert te zijn. Vooral toen er ineens een nota voor Pechtold geschreven moest worden. Stress, stress! ‘s Middags door naar het provinciehuis, waar we een fractievergadering hadden van de commissie Ruimte en Wonen. Aansluitend een marathonvergadering tot 22.30 uur met de gehele fractie. Chester belde nog, dat hij zijn hand had gebroken na afloop van mijn feest. Erg lullig, want hij had al ontzettende last van RSI. Nu kan hij helemaal niets meer.
En vandaag was het ook weer druk. Weer de hele dag BZK en ‘s avonds zou ik dan eindelijk even vrij hebben. Maar er kwam weer niets van terecht. Toen ik Michiel van Hulten belde om een afspraak voor morgen te maken, nam deze op met ‘Je staat in de krant’. Een ingezonden brief die ik naar het Parool had gestuurd bleek vandaag te zijn gepubliceerd. Die moest dus even op Peter’s website en daarna hielp ik Michiel met het schrappen van wat stukjes tekst uit een groot artikel dat zaterdag in het NRC gepubliceerd wordt over zijn afgelopen week (‘Hollands Dagboek’). Daarna gooide ik mijn laptop uit en riep tegen Remco dat we naar de bioscoop gingen. We waren al bijna daar, toen Peter belde: spoedoverleg bij hem thuis. Dus liet ik een sip kijkende Remco achter en wandelde ik naar Peter’s huis. Daar vergaderden we tot middernacht.
En nu zit ik thuis, in de wetenschap dat ik morgen weer aan de bak moet: gerepareerde fiets halen, naar XS4ALL, dan een afspraak met Michiel, door naar een avond campagne-overleg… It never ends.
Gelukkig is er nog genoeg (gesmolten) chocolade over van afgelopen vrijdag. Mijn energievoorziening is dus nog wel even op peil. Morgen misschien ook maar eens een videocamera kopen om de rest van de campagne te filmen. Lijkt me ook wel wat.