Gepubliceerd in: Trouw Door: Kirsten Verdel
Kirsten Verdel
Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *
Reactie *
Naam *
E-mail *
Site
![](http://images.codewarrior.nl/locuta/trouw.jpg" align="right" hspace=5 vspace=5 width=220 height=360/> De onverzettelijkheid van Hillary Clinton, die maar niet op wil geven, verdient respect, ook omdat ze 'wil vechten voor haar achterban'. Volgens Sanderijn Cels heeft ze nog een kans voor de Democraten deel te mogen nemen aan de presidentsverkiezingen in november (Trouw, 9 mei). Maar alles wijst erop dat de race voor haar voorbij is.</p>
<p> De achterstand van Clinton op Barack Obama zou nog slechts enkele honderdduizenden kiezers zijn wanneer de stemmen uit Florida en Michigan meegeteld zouden worden. Het is maar wat je 'slechts' noemt. Die stand wijst nog steeds op een uiteindelijke overwinning voor Obama. Die stond overigens niet eens op de kandidatenlijst in Michigan, omdat immers was beslist dat die staat niet mee zou tellen in het eindresultaat.</p>
<p> Er wordt gesuggereerd dat het er uiteindelijk om gaat wie de juiste stemmen weet te winnen in november. Dat doet me direct denken aan 2004, toen in talloze commentaren werd geschreven dat John Kerry de ‘most electable candidate’ was , de kandidaat die de kiezers het meest aansprak. Dat magische woord, electability, doet ook nu weer de ronde. Maar we weten allemaal hoe de verkiezingen in dat jaar eindigden: met een overwinning voor George Bush.</p>
<p> Aantrekkingskracht op de kiezers is dus nauwelijks een argument. En zelfs als het dat wel zou zijn, dan is er nog een ander probleem. Op dit moment heeft Obama de meeste staten gewonnen, de meeste stemmen binnengehaald en de meeste gedelegeerden aan zijn zijde. Stel dat peilingen uitwijzen dat Clinton toch een betere kans zou hebben om de Republikein John McCain te verslaan. Kunnen en moeten de supergedelegeerden dan zomaar voor Clinton kiezen? Het zou een ramp zijn. De talloze aanhangers van Obama zouden woedend afhaken en helemaal niet meer stemmen. Of ze kiezen zelfs voor McCain. De zwarte achterban zou zich gekleineerd voelen en de partij waarschijnlijk de rug toekeren.</p>
<p> Kortom: de Democraten zouden zichzelf de das om doen. Dat wordt ook door het landelijk partijbestuur zelf onderkend. Dat heeft bij monde van partijvoorzitter Howard Dean inmiddels meerdere malen in het openbaar aangegeven dat het systeem dat de Democraten hanteren in de voorverkiezingen niet goed werkt. Maar deze keer zitten ze er simpelweg aan vast.</p>
<p> Om nog even verder in te gaan op de supergedelegeerden: je kunt niet stellen, zoals Sanderijn Cels doet, dat het aan banden leggen van de supergedelegeerden vergelijkbaar is met kiezers in Nederland die zeggen dat ze maar voor het CDA moeten kiezen, omdat die toch de grootste wordt. Dat is appels met peren vergelijken.</p>
<p> Het probleem met de supergedelegeerden is dat zij 'zomaar' een grotere stem hebben dan gewone kiezers. De stem van een supergedelegeerde telt 10000 keer zwaarder dan die van een gewone kiezer. Is dat eerlijk? Het lijkt mij van niet.</p>
<p> Het enige speciale aan deze 'superkiezers' is dat ze door de partij worden uitgekozen om supergedelegeerde te zijn. In de praktijk zijn het vaak oud-senatoren, gouverneurs, burgemeesters en andere actieve partijgenoten. Maar waarom zouden zij beter dan de kiezer weten wie de Democratische kandidaat moet worden? En waarom zou hun stem zwaarder moeten tellen?</p>
<p> Hillary zou helemaal niet hoeven te stoppen omdat McCain nu alle gelegenheid krijgt om de campagne in het najaar voor te bereiden. Maar dat is juist een heel belangrijk punt waar vrijwel iedereen (behalve kamp- Clinton) het mee eens is. Talloze partijprominenten hebben gezegd dat de strijd nu snel voorbij moet zijn, omdat de Democraten anders inderdaad te verzwakt de strijd om het presidentschap in moeten gaan.</p>
<p> Er is niet voor niets een oproep gedaan aan de supergedelegeerden die zich nog niet hebben uitgesproken, om direct na de laatste voorverkiezing op 3 juni bekend te maken wie zij steunen. Momenteel zijn er ongeveer 250 voor Obama en een even groot aantal voor Clinton. De overige driehonderd moeten nog zeggen wie zij steunen. Wil Clinton nog zegevieren, dan zou ze alle komende voorverkiezingen met meer dan 70 procent moeten winnen, wat niet gaat gebeuren, en dan zou ze ook nog eens 80 procent van alle overgebleven supergedelegeerden moeten binnenhalen. Ook dat is bijzonder onwaarschijnlijk .</p>
<p> Zelfs Team Hillary begint nu langzaam de moed op te geven. Een campagnemedewerker liet vorige week weten dat Clinton Obama zou steunen, mocht hij de kandidaat worden. Dat was natuurlijk olie op het vuur voor de media, die net als het overgrote deel van de kiezers en partijprominenten er vanuit gaan dat Obama de strijd gaat winnen.</p>
<p> Clinton zal het gros van de laatste voorverkiezingen winnen, maar niet alles ,en het zal niet genoeg zijn om een stevige vuist te kunnen maken. South Dakota zal naar Obama gaan, en dat is op 3 juni, de laatste dag van de voorverkiezingen. Ik gok dat dat de genadeklap voor Clinton zal zijn. </p>
<p> Het is tragisch dat twee zulke historische kandidaten tegenover elkaar staan in deze race. Beiden zouden uitstekende presidenten zijn en je zou willen dat een van de twee zich pas over vier jaar in de strijd had geworpen. Het mocht niet zo zijn. Voor mij persoonlijk telt uiteindelijk maar een ding en dat is dat de Democraten de verkiezingen winnen. Ik heb dan ook het geluk dat ik niet hoef te kiezen: als medewerker van de DNC werk ik straks voor de winnaar van de strijd tussen Clinton en Obama. En wie het ook wordt, ik zal er alles aan doen om te voorkomen dat McCain in het Witte Huis komt. Niemand zit te wachten op Bush III.</p>
</div>
<div style=)