Toch maar een blogje aan Michael Jackson wijden. Het was een simpele keuze vroeger: je was of voor Michael Jackson, of voor Madonna. Ik zat in kamp Michael. ‘Bad’ was een van mijn eerste cassettes ooit en ik heb hem denk ik een kleine tien triljard keer afgespeeld. De moonwalk kreeg ik nooit onder de knie. Toen ik elf was ging ik met mijn moeder naar mijn eerste concert ooit: Michael Jackson in de Kuip. We zaten helemaal achterin, helemaal bovenaan het stadion. Maar het was geweldig. Ik heb het kaartje nog steeds.

Ik zat gisteravond te denken hoeveel grote hits ik zomaar kon bedenken van Michael. Meer dan ik zelf had verwacht. Het zijn er tientallen… Don’t Stop ‘Til You Get Enough, Rock With You, Off The Wall, She’s Out Of My Life, Wanna Be Startin’ Somethin’, The Girl Is Mine, Thriller, Beat It, Billie Jean, Human Nature, Bad, The Way You Make Me Feel, Speed Demon, Liberian Girl, Another Part Of Me, Man In The Mirror, I Just Can’t Stop Loving You, Dirty Diana, Smooth Criminal, Leave Me Alone, In The Closet, Remember The Time, Heal The World, Black Or White, Who Is It, Give In To Me , Dangerous, Scream, You Are Not Alone en natuurlijk het ineens erg toepasselijke Gone Too Soon.

Ik heb me regelmatig afgevraagd of hij ooit iets als een ‘gewoon’ leven heeft kunnen ervaren. Vanaf zijn vierde levensjaar kent hij niks anders dan die kankzinnige muziekindustrie. Ergens is dit einde dus niet zo heel erg onverwacht…