Het is voorbij. Na drie maanden China ben ik weer thuis. Nu ja, ‘weer’ thuis klinkt wat raar, want ik zit nu in mijn nieuwe huis.

De vlucht naar Nederland was nogal bevreemdend. Bij het inchecken zag ik een Nederlands echtpaar met een Chinees kindje. Adoptie-ouders, dacht ik meteen. Even later zag ik nog zo’n gezin. En nog een, en nog een. Het bleek dat er maar liefst dertien kinderen tegelijk waren geadopteerd door evenzoveel stelletjes die via Wereldkinderen de adoptie geregeld hadden. Gemiddeld had hun procedure vier jaar geduurd. Alle kinderen kwamen uit mooie, schone weeshuizen in twee rijkere steden. Twaalf van de kinderen waren kerngezond, eentje miste een deel van zijn rechterarm, maar was mentaal prima in orde. Zelfs dit was in schril contrast met de kinderen van het weeshuis in Houma. De hele vlucht voelde ik me best raar.

Na een paar uur slapen in het vliegtuig (ik had drie stoelen voor mezelf) werd ik in Nederland opgewacht door Richard (zoals verwacht) en Gerwin en Herman (verrassing). Na een drankje reden Richard en ik naar Rotterdam. Ik kon verder en scherper zien dan in China, merkte ik. En ik vond het stil op straat. Het was flink wennen. Eenmaal in Rotterdam gingen we eerst wat eten en daarna direct naar de IJssalon. Ik heb in China zelfs gedroomd over de IJssalon!! En daarna kwam ik eindelijk in mijn nieuwe huis. Het was groter dan ik in mijn geheugen had zitten. Er kwam meteen visite over de vloer en uiteindelijk sliep ik na een bezoek aan de Struisenburg pas om 01:30 uur. Voor mijn gevoel was het natuurlijk al 07:30 uur. Maar ik was om 06:00 uur alweer wakker vandaag en begon dus maar met de post lezen en verhuisdozen openmaken. En ik kocht in de Mediamarkt een wasmachine, wasdroger, gasfornuis, koelkast, stofzuiger, cd-speler voor in de auto en een geluidsset voor in de woonkamer. Ook heel vreemd om ineens zoveel geld uit te geven om je huis in te richten. Morgen verder in de IKEA voor een nieuw bed, kasten, een bank en lampen. Ik ga failliet! :/

Bijna alle verhuisdozen zijn al leeg en ik heb een grote PvdA-vlag tijdelijk voor het raam gehangen als gordijn. Een beetje vreemd natuurlijk, maar het is een noodmiddel. Zonder iets voor het raam is het hier bloedheet. Snel gordijnen kopen dus.

En inmiddels is het alweer middernacht. Ik ben nog steeds klaarwakker. Jetlag schmetlag!