Zoals ik al verwachtte krijg ik vandaag een hoop telefoontjes en mailtjes van mensen die -net als ik- verbaasd zijn over mijn vertrek bij BZK en mijn reis naar China. Zoals ik al zei, ik moet er zelf ook nog even aan wennen.

Vandaag was een aparte dag. Je zou zeggen dat toeval niet bestaat, maar soms… Een paar voorbeelden: toen ik weg ging bij XS4ALL en lukraak een datum prikte die mijn laatste dag zou worden, bleek na terugrekenen naar mijn eerste dag dat ik precies 6 jaar, 6 maanden en 6 dagen bij XS4ALL gewerkt had. Toen ik vandaag mijn ontslagbrief verstuurde en direct daarna mijn inbox aanklikte, had ik 66 mails, waarvan 6 ongelezen. 6/66 stond er op mijn beeldscherm. Scary.

Voorbeeld twee: ik mailde vanmiddag naar het hoofd van de BHV (bedrijfshulpverlening) dat ik weg ging bij BZK. Waar ik mijn EHBO-koffertje en hesje moest laten. Nog geen minuut later stormt er ineens iemand mijn kamer in die roept ‘jij bent toch BHV-er? Er is iemand onwel geworden, kom snel!’ Dus ik ren snel de gang in, waar een collega blijkt te zijn flauwgevallen. Ze moet na eenmaal te zijn bijgekomen ook flink overgeven. Ik roep er een paar extra BHV-ers bij en kijk of alles goed gaat. Het blijkt allemaal wel mee te vallen, maar de collega in kwestie is flink ziek. Ik raak met haar aan de praat en vertel over mijn ontslag en mijn plannen voor China (dit wordt voorbeeld drie). Ze vraagt of ik er op vakantie heen ga, of dat ik iets anders ga doen. ‘Vrijwilligerswerk’, zeg ik, waarop zij direct een verhaal begint over de Hindoestaanse stichting waar ze voor werkt, die nog een onafhankelijke, objectieve waarnemer zoekt om een twintigtal projecten in India te analyseren in de zomer. Duurt ongeveer een maand. Ik meld dat ik in augustus misschien nog wel tijd heb…

Wordt vervolgd?