Afgelopen weekend was ik in Lissabon, Portugal, voor een mini-reünie van mijn Sauvé-tijd in Canada. Om het geheugen even op te frissen: in 2007 en 2008 bracht ik in totaal 9 maanden door in Montreal, als eerste Nederlandse Sauvé Scholar (zie http://www.sauvescholars.org). Ik deed dat samen met 12 mensen van over de hele wereld: van Egypte tot China en van Israel tot Afghanistan. Afgelopen weekend zouden we met zoveel mogelijk van hen in Lissabon doorbrengen. Ik had echter al zo het idee dat een weekend wel erg kort zou zijn voor de meesten en Portugal erg ver weg. En dat klopte, want we waren uiteindelijk maar met z’n drieën, te weten Madalena uit Portugal zelf, Jon uit Engeland en ondergetekende.
De eerste dag van de trip was nogal een verrassing. Ik zou door Jon worden opgehaald bij het vliegveld. Meer plan was er niet. Dus toen hij me tegemoet liep en als eerste zei: ‘ Are you ready to go to church’, was ik eh… enigszins verbaasd. Wat bleek, Madalena’s zoontje Bernardo Jr. zou die middag worden gedoopt, en daar gingen we dus heen. Omdat mijn vliegtuig drie kwartier vertraging had kwamen we pas een half uur na aanvang van de dienst de kerk binnen, maar dat bleek nog op tijd te zijn. We voelden ons alleen wel lichtelijk ongemakkelijk, want Jon liep in korte broek en op slippers en ik op gympen en in t-shirt, terwijl verder werkelijk iedereen superformeel gekleed was.
Dat ongemakkelijke gevoel werd nog ietsje erger toen we na afloop van de dienst naar een feest bij Madalena’s ouders gingen, waar de formaliteiten nog zichtbaarder waren. Maar vooraleerst verbaasde ik me over het huis van haar ouders. hal-le-lu-ja wat was dat bizar groot! Sterker nog, het waren zelfs meerdere huizen, op een heuvel op een enorme lap eigen grond, in een natuurgebied. Overal liep bediening rond, er was een zwembad en Jon en ik hadden letterlijk ons eigen huis. Dat huis hing vol met door Madalena’s stiefvader geschoten wild (geschoten in Zimbabwe, Canada en Portugal naar ik begreep). Neushoorns, bizons, herten, van alles. Daar voelde ik me pas écht ongemakkelijk over. Het was ook best wel cliché: golfclubs bij de open haard, jagershoedje op een tafeltje, en… een afgezaagde neushoornpoot die nu als wijnkoeler wordt gebruikt. Dus.
Maar goed. De rest van het weekend bestond uit rondreizen door natuurparken, kastelen, en zelfs een heel kort uitstapje (van enkele minuten) naar Spanje, simpelweg omdat dat kon. Pal over de grens bleek een veld zonnepanelen te staan, duidelijk bedoeld als soort sneer naar Portugal, zo van: kijk eens wat wij hebben. Wel grappig. Lissabon zelf was ook wel aardig, leuke stad om een dagje rond te lopen. Maar dat was het dan ook wel. 😉