website op, mailen we enkele honderden vrienden en bekenden van Peter en we organiseren een bijeenkomst in de IJssalon op de Meent. De sfeer zit er meteen al goed in, het tempo van de campagne ook. Dat is moordend.

1 september 2005
Om elke schijn van belangenverstrengeling te voorkomen stap ik uit het Rotterdamse PvdA-afdelingsbestuur. Die organiseert het lijsttrekkersreferendum immers. Het valt me zwaar om na bijna vier jaar zomaar te stoppen.

2 september 2005
We zitten met Jan Vos en Richard Moti in de achtertuin van Hans Kombrink. Dit wordt onze eerste campagneteam vergadering. We bereiden daar het eerste kandidaat lijsttrekkersdebat waar Peter heen moet voor. Hij laat zich in geen enkele valkuil lokken.

14 september 2005
De campagne vreet tijd. En ondertussen begin ik na 6 jaar, 6 maanden en 6 dagen aan mijn laatste dag bij XS4ALL. De afscheidsborrel zou een feest moeten zijn, maar ik kan alleen maar huilen. En dat terwijl ik niet eens echt definitief weg ben.

15 september 2005
Ik begin aan mijn nieuwe baan als beleidsmedewerker bij het Ministerie van Binnenlandse Zaken. Op dezelfde dag schaart een van de andere kandidaten, Matthijs van Muijen, zich in het kamp van Dominic Schrijer. Op papier Peter’s grootste concurrent. Onverstoorbaar beginnen we ‘s avonds aan een grassroots-onderdeel van de campagne: brieven schrijven naar PvdA-leden. Zoveel mogelijk en allemaal handgeschreven. Het persoonlijke is politiek, schreef Hedy d’Ancona ooit. Ik vind dat de politiek ook persoonlijk moet zijn. Peter noemt mijn aanpak de ‘Verdel-methode’. Hij doet er in het begin een beetje lacherig over, maar maanden later in de stedelijke campagne gebruikt hij het zelf zoveel als maar kan.

18 september 2005
We hebben fotosessies gedaan met ‘Peter’s Running Mates’, verschillende debatten achter de rug en 1001 andere dingen georganiseerd. Vandaag horen we dat Wouter Bos als eerste Nederlandse Tweede Kamerlid met een eigen podcast wil komen, de ‘‘Boscast’. Ik besluit dat we hem voor moeten zijn om ook wat publiciteit te pakken. Diezelfde avond nog maken Remco en ik een podcast voor Peter. Peter’s Podcast gaat de lucht in, gevolgd door een persbericht dat landelijk wordt opgepikt, door onder andere nu.nl, ad.nl, Metro, Parool, Financieel Dagblad, webwereld, planet.nl en Met Het Oog Op Morgen. Wouter ziet de humor er wel van in.

bekend gemaakt in Hotel New York. De aandacht van de pers is overweldigend. Net als de uitslag. Want Peter blijkt met twee keer zoveel stemmen als zijn grootste rivalen Bert Cremers en Dominic Schrijer te hebben gewonnen. Een ongelooflijk hectische dag volgt. Honderden sms-jes en e-mails, tientallen voicemails en een flink aantal interviews volgen, ook voor Nova, het NOS-journaal en TV Rijnmond. Daar gaat Peter ook voor het eerst live in debat met Marco Pastors van Leefbaar Rotterdam. De kern van de campagne wordt daar al (digitaal) vastgelegd. We gaan voor een sterk, veilig en sociaal Rotterdam. En we voeren geen campagne tegen andere partijen, maar voor ons eigen programma en voor Rotterdammers. Pastors zit in de studio als hij reageert, Peter staat voor de Erasmusbrug. Het symboliseert wat we willen: bruggen bouwen in de stad. De dag is waanzinnig. Pas heel, heel vroeg in de ochtend geven we het feesten op.

15 oktober 2005
Hoe naief kan een mens zijn? Ik dacht werkelijk dat het na 14 oktober even rustig zou worden. Maar na 2,5 uur slaap gaat de gekte alweer verder. En de drukte neemt alleen nog maar toe. Peter en ik schuiven het stedelijke campagneteam in. Ondertussen sluit ik me ook aan bij het campagneteam van Michiel van Hulten, die landelijk partijvoorzitter wil worden. Je moet toch wat in je vrije tijd.

21 oktober 2005
Een bizarre dag. Ik had uit willen slapen om me voor te bereiden op mijn afstuderen vandaag, maar na amper twee uur slaap word ik wakker gebeld. Er moet een inleiding geschreven worden voor het verkiezingsprogramma en dat moet ‘nu’ af. Eigenlijk moet Peter het doen, maar die is onbereikbaar. Een paar uur later volgt het nieuws dat Karin Adelmund onverwachts is overleden. Eerder deze week Andre van der Louw ook al. Peter is onbereikbaar, maar ik gok dat hij in de IJssalon zit en bel daarheen. Hij zit er inderdaad en is volledig uit het veld geslagen door het nieuws. Ik regel allerlei kleinere en grotere dingen en heb daarna nog welgeteld een half uur om mijn scriptie -die ik al een jaar geleden afgeschreven had- nog snel even door te nemen. Daarna race ik naar de universiteit. De vorige avond was het erg laat geworden (06.00 uur) en de vele alcohol die door de stress van de dag in mijn lichaam was blijven zitten komt ineens weer vrij. Ik voel me dronken als ik mijn scriptie verdedig. Lachen is het daardoor wel. Na afloop gaan we door naar de Euromast, waar ik een groot feest geef.

1 november 2005
In de Volkskrant staat een fantastisch portret van Peter, met een hele mooie foto. En Michiel, die mij vlak daarvoor in het NRC ‘het geheime wapen van Peter van Heemst’ heeft genoemd, wint de strijd om het partijvoorzitterschap! Ik ben bij de bekendmaking en ga later op de avond naar Crash met Peter. Een geweldig mooie film die later ook een ‘winner’ blijkt te zijn (Oscar voor de beste film). De campagne is op stoom. We reizen de hele stad af, spreken in het kader van de actie ‘In gesprek met 600.000 Rotterdammers’ talloze mensen en de media-aandacht wordt met de dag groter. Alle ogen zijn op Rotterdam gericht, zoveel is wel duidelijk. 

12 november 2005
Marco Pastors wordt weggestuurd als wethouder. De media-aandacht is gigantisch. Ongewild worden we enkele dagen later in het mediageweld meegezogen als Peter een opmerking maakt die er toe leidt dat er op teletekst staat dat hij achter de uitspraken van Pastors staat. De campagnemotor hapert, we zijn de regie kwijt. De spanning loopt enkele dagen flink op. Op alle denkbare fronten -ook buiten de campagne om- gaan er dingen mis. Mijn relatie loopt na 7 jaar stuk, een oud-leraar van me komt te overlijden, mijn fiets wordt gestolen tijdens een campagne-activiteit en zelfs de films waar ik die week naartoe ga in de bioscoop zijn slecht. The downward spiral.

23 november 2005
Ik vertrek voor tien dagen vakantie naar Canada. Ik zou er veel zin in moeten hebben, maar het voelt alsof ik de campagne en dus ook Peter in de steek laat op een moment waarop dat niet kan. Elke dag in Canada zit ik mezelf op te vreten omdat ik niet weet wat er in Rotterdam gebeurt. Ik merk tot mijn ontsteltenis en plezier dat ik zelfs heimwee heb naar Rotterdam!

2 december 2005
Ik zit nog steeds in Canada. Nova heeft een peiling over Rotterdam. Leefbaar op 19 zetels, wij op 12. Het wegsturen van Pastors lijkt grote gevolgen te hebben. Ik voel me nog ongemakkelijker en wil maar een ding: zo snel mogelijk terug naar Nederland. Nog meer slecht nieuws volgt: Peter’s vrouw blijkt kanker te hebben. We weten dan nog niet dat het goedaardig is en dat het allemaal goed af zal lopen.

24×24 actie waarin PvdA’ers 24 uur lang bij een bijzondere Rotterdammer logeren en we raken steeds vermoeider. Maar dan komt de grote verrassing. Er is een nieuwe peiling geweest. Peter belt me en fluistert de cijfers in de telefoon: 21 voor ons, 9 voor Leefbaar Rotterdam. Dit is echt te mooi om waar te zijn. Ongeloof en opluchting beheersen ons. Leefbaar reageert alleen met dat eerste, wij geven aan dat pas op 7 maart de enige echte peiling is. Tot die tijd zal in nieuwe peilingen het verschil steeds kleiner worden, schatten we in.

 videoclip gemaakt. Download de clip e-mail.

Foto boven- en onderaan: Richard van der Klaauw