Ik ben echt onverbeterlijk. Eindelijk weg uit dat gekke Nederland waar ik altijd 1001 dingen regel, kom ik aan in Canada, kan ik het nog niet laten. Ik ben al twee weken adressen aan het verzamelen van internationale studenten en spam ze nu regelmatig. En dat vinden ze nog prettig ook. Mijn agenda blijft zo wel vol. Nadat ik vandaag bijna de hele dag heb geslapen om bij te komen van gisteravond (en de rest van de week), ben ik zojuist naar een basketbalwedstrijd van de Carleton Ravens geweest, die voor de 61e keer op rij wonnen (sinds november 2002 zijn ze ongeslagen, een Canadees record), waarna ik me heb aangemeld voor zowel de voetbal- als de basketbal league hier, en nu ben ik dus maar weer bezig met een todo-lijstje voor al die studenten. Lees en huiver (en excuses voor mijn steenkolen Engels):