Ah ja, dat was ik nog helemaal vergeten. Ik heb nog wat totaal oninteressante dingen die ik even op mijn weblog wil zetten. Namelijk dat het nummer ‘Skin Trade’ van Duran Duran al een week in mijn hoofd zit. Veel nuttelozere informatie heb je vast niet gelezen deze week? Maar ik dacht, ik leg het hier even vast, zodat als ik dit zelf weer teruglees over een jaar of drie dat ik dan denk: ‘hoe ging dat nummer ook alweer?’ Waarop ik het dan ergens ga downloaden en het zichzelf vervolgens weer een week in mijn hoofd nestelt. Ik kijk er nu al naar uit.

Ik heb gisteravond in de auto ook de CD ‘Music For The Jilted Generation’ van The Prodigy weer ontdekt. Nummers als ‘No Good’ en ‘Their Law’ blijven toch meesterlijk.

Wat nog meer? Shelter op de heenweg naar Huizen gisteren, ook dat. Hare Krishna straight edge hardcore… nobele doelen, maar helaas die religieuze inslag er dan weer in. Maar toch heb ik er in het verleden een hoop van geleerd. Of onthouden. Songteksten beinvloeden je toch. Net als dat fantastische nummer van The Disposable Heroes of Hiphoprisy: ‘Television, The Drug Of The Nation’:

‘because a child watches 1500 murders before he’s
twelve years old and we wonder why we’ve created
a Jason generation that learns to laugh
rather than to abhor the horror’

Tja, vroeger waren er een stuk meer politiek geëngageerde artiesten die op grote schaal succesvol waren. Zo lijkt het tenminste. Maar toch… sla de ‘mega top 100’ er vandaag de dag maar eens op na en dan kan ik persoonlijk toch echt niet veel meer doen dan een diepe zucht slaken en een cd opzoeken met niet alleen wat interessantere teksten, maar wat mij betreft ook veel leukere muziek. Tijd voor Waltari.

Gelukkig is het in de bioscoop over een paar weken wel groot feest. Ik begin echt razend nieuwsgierig te worden naar Fahrenheit 9/11.

En toen stond er weer een blog entry. Nee hoor, ik verveel me niet. Pfff….