Een paar weken geleden bracht Geert een bod van 34 euro uit op een veiling voor twee vliegtickets naar Londen. Met zo’n laag bod dacht hij geen enkele kans te maken. Niets was minder waar: hij won de veiling en zo kwam het dat we afgelopen vrijdag met z’n drietjes in het vliegtuig naar Engeland stapten. Thule, inmiddels elf weken oud, had in de tussentijd snel even een paspoort gekregen en wij hadden even gekeken of de wandelwagen mee aan boord mocht met British Airways. Dat bleek geen probleem te zijn. Het was sowieso een topreis, want niet alleen de vliegtickets bleken onderdeel te zijn van de gewonnen veiling, maar ook nog een parkeerkaart en broodjes en drankjes. Op het vliegveld kwam ik oud collega-statenlid Erik Pool nog tegen! Thule sliep de hele vlucht… Eenmaal in Londen wandelden we eerst naar onze host voor het weekend: Rachel. Zij had zelfs nog een oud wiegje staan waar we gebruik van konden maken. Helemaal top.
Dan de stad in: op naar de poppies bij de Tower of London. Omdat het dit jaar precies 100 jaar geleden is dat de Eerste Wereldoorlog begon is er ter nagedachtenis een expositie met een bloem voor elk van de 888.246 Engelse slachtoffers. Het was er waanzinnig druk, mede doordat half Engeland vakantie bleek te hebben. Het was onmogelijk om met een riviercruise de Thames af te varen: veel te druk. Dan maar lopen, waarna we lekker toeristisch bij het parlement en dus ook de Big Ben uitkwamen. Door naar Westminster Abbey, wat al om 15:30 uur dicht bleek te zijn gegaan, en dus maar naar de Churchill War Rooms, wat nog wel open was. Niet erg indrukwekkend eerlijk gezegd, wel aan de prijzige kant. Tot slot van de dag nog naar Vauxhall Gardens, waar Halloween vervroegd werd gevierd met het verbranden van een pop en een hoop vuurwerk. Het was prachtig weer, dus dat maakte het leuk. Maar eigenlijk vonden we het ook wel een beetje freaky dat een lifesize pop werd verbrand voor de ogen van tal van kinderen…
De zaterdag was zo mogelijk nog drukker: ‘s morgens naar Buckingham Palace voor de ‘changing of the guards.’ Een kansloze onderneming: men stond er 10 rijen dik, je kon praktisch niks zien. Dan maar door het park wandelen richting Regent Street, waar een autoshow was. Tientallen auto’s van soms wel 100 jaar oud stonden op straat geparkeerd. Mooi om te zien! Aansluitend togen we naar Madame Tussauds, waar we met veel plezier op de foto gingen met onder andere Patrick Stewart (captain Picard!), Adolf Hitler (?!) en John F. Kennedy. James Bond beschermde Thule uiteraard! Ook hier weer een vreemde gewaarwording, want in de kelder van Madame Tussauds bleek een marteltentoonstelling te zijn, met waxen beelden in de meest zieke situaties (onthoofdingen, uitrekraderen, etc). Mijn vraag was simpel: WAAROM?? Maar goed, dat bleek net zoveel bij Tussauds te horen als een 4D-voorstelling van wat Marvel helden, en een soort Efteling-achtig rondritje. Beetje vaag. Minder vaag was de enorm lange rij bij de London Eye: na dik anderhalf uur konden we pas in een van de gondels stappen. Een half uurtje later rol je daar dan weer uit: inmiddels was het donker geworden. Thule gedroeg zich nog steeds voorbeeldig! We aten nog even wat met Jon en Nikki, die ik nog kende uit mijn Canada-tijd, waarna we onze tweede dag afsloten. Thule sliep net als de nacht ervoor lekker door.
Vandaag ten slotte gingen we nog één keer de stad in, dit keer om naar het Imperial War Museum te gaan. Dat vonden we toch wel een klein beetje een samenraapsel zonder érg veel samenhang. Elk van de vijf verdiepingen had een totaal eigen thema, zonder duidelijke samenhang anders dan ‘oorlog’. Het meest indrukwekkend was de 4e verdieping, waar een uitgebreide Holocaust tentoonstelling was. Ik heb al ontzettend veel Holocaust musea en memorials gezien en toch las en hoorde ik hier weer nieuwe dingen, zoals meteen in het begin al een quote van Hitler uit 1939, waarin hij expliciet zegt dat het de bedoeling is dat in Polen alle tegenstanders vernietigd moeten worden, óók kinderen. Dat hij dat soort dingen toen al zo expliciet zei…
In het museum hadden we ook afgesproken met Rikje, die ik alweer een paar jaar niet gezien had. Dat was nog wel even gezellig! Al snel moesten we echter weer weg: Heathrow riep… na eigenlijk veel te lang treinen en metroën kwamen we daar aan. Met enige vertraging landden we uiteindelijk rond half acht ‘s avonds weer op Rotterdam Airport: thuis. Thule had alleen op de terugweg even kort gehuild, maar verder ging het eigenlijk prima. Een langere vlucht moet ook lukken. Maar ja, wanneer en waarheen? 🙂
