Nou, dat was me het dagje wel. Vanmorgen zag ik John McCain speechen bij de LULAC Conference (Latijns Amerikaanse organisatie). De zaal was vol. Men klapte na afloop.

Een paar uur later kwam Obama het podium op. De zaal puilde uit, was elektrisch geladen, zoals correct werd opgemerkt door de burgemeester van Los Angeles die Obama introduceerde. Er waren minstens drie keer zoveel mensen als bij McCain, kippenvel. En ik kon Obama in de enorme chaos na zijn speech de hand schudden. Een collega probeerde een foto te maken, maar was veel te laat (komt later). Maar ach, het ging om het idee.

‘s Avonds naar Gonzo geweest, de geweldige documentaire over het leven van Hunter S. Thompson. Gaat dat zien (voor al u Fear and Loathing in Las Vegas fans). Na de lange terugrit naar New Carrollton met de metro kwam ik tot de ontdekking dat mijn fiets gestolen was. De fiets die ik al twee dagen had. Dus nu is het weer lopen naar huis. Ongelooflijk. Het is hier zo niet veilig.

Maar om met een upbeat opmerking af te sluiten: wist u dat de slotdag van de Democratische Conventie is verplaatst naar een venue waar 76.000 mensen in kunnen? En dat Obama daar de nominatie voor zijn kandidaatschap officieel aanvaard? En dat dat op exact dezelfde dag is als waarop Martin Luther King 45 jaar geleden zijn beroemde ‘I have a dream’ speech hield? Nog meer kippenvel…