En toen was het 10 augustus. In Haifa zijn twee hele leuke dingen. Ten eerste is daar de Bahai tempel. Dat is een fantastisch mooi gebouw met nog veel fantastisch mooiere tuinen. Ze waren echter niet open, dus moesten we er van een afstandje van genieten. Dat maakte niet uit, want dat afstandje hield in: bovenaan de berg staan en over de haven van Haifa uit kijken. Wat een geweldig uitzicht!

We reden door naar Accre, ook wel Akko genoemd. Deze oude vestingsstad is een doolhof van straatjes en steegjes, tombes en verdedigingswerken. Supertoeristisch, maar het was niet druk. Al snel reden we verder naar het noorden, naar Rosh Hanikra. Dat is de grensovergang met Libanon. Je loopt daar tegen een muur op waar een soldaat bij zit. Achter die muur zit twee kilometer (!) niemandsland en dan ben je pas in Libanon. Niemand kan de grens over. Een raar idee, zeker als je de EU gewend bent, waarin de enige manier waarop je weet dat je in een ander land bent het afwijkende wegdek is. Maar goed, het is dan ook nog geen jaar geleden dat Israel en Libanon weer in oorlog waren. Hezbollahleden vielen op 12 juli het gebied binnen, waarna de strijd begon. Zie verder hier.