Voor een ieder die het gemist heeft: ik ben zwanger! Vandaag vier maanden, om precies te zijn. Om nog preciezer te zijn: ik ben uitgerekend op 21 augustus, volgens de meest recente echo.

Het is best lastig geweest om het stil te houden de afgelopen maanden, want ik ben er helaas goed ziek van geweest (letterlijk that is, niet figuurlijk). Na de eerste vier weken werd ik telkens rond 16:00 a 17:00 misselijk, waarna ik telkens geen minuut meer had waarop ik me wel goed voelde. Pas als ik in slaap viel (ik kan al drie maanden niet meer op mijn rechterzij slapen, dan word ik ook ziek) werd het wat minder. Geen ochtendziekte voor mij dus, maar avondziekte. Elke avond. Al drie maanden lang. Ik ben die afgelopen drie maanden dus ook praktisch geen enkele avond van huis geweest, op misschien één of twee avonden na. ‘Na tien weken trekt de misselijkheid wel weg!’ hoorde ik in het begin. Toen dat niet het geval was werd het ‘twaalf weken’ en toen ‘vijftien weken’. Vandaag begint week 19 en ik ben nog steeds misselijk, dus die (ervarings)adviezen mogen jullie voortaan houden. 😉

Het voelt overigens vreemd aan dat ik na drie maanden ziek zijn nog steeds geen flauw idee heb hoe ik die misselijkheid moet beschrijven. Het is een soort kruising tussen zeeziekte, wagenziekte, drukkende pijn en nog iets heel anders. Juist dat laatste element maakt het echt vreselijk, maar ik heb er nog steeds geen woorden voor.

Het moet gezegd, de laatste week wordt het af en toe ietsje beter. Ietsje. Dus ik heb hoop. Zou wel fijn zijn, ook voor Geert, want die moet mij nu praktisch elke dag ontbijt op bed brengen en dat moet natuurlijk snel stopp… eh… hier doe ik iets niet goed… ;)))

Afijn, 21 augustus uitgerekend dus. Komende maand nog snel even op vakantie en dan vooral gewicht gaan torsen. Tot nu toe alleen maar afgevallen! Dat krijg je als je patat en chocolade ineens slechter kunt verdragen. The horror, the horror…

Oh, enne… het góede nieuws is (behalve dan DAT IK ZWANGER BEN) is dat ik van mijn hernia af ben voorlopig! Door de hormonen die bij een zwangerschap vrijkomen wordt de hernia totaal onderdrukt nu. Enige nadeel volgens de neurochirurg is dat die pijn helaas ook weer terug kan komen als de hormonen zijn uitgewerkt. Muu!