Voor de negentiendee keer blik ik op 31 december terug op mijn jaar. 2023 was ingewikkeld en aan het einde gewoon ruk.

Het jaar begon met verschrikkelijke hoofdpijn, terwijl we op vakantie waren. Die hoofdpijn was aan het begin van de kerstvakantie begonnen en duurde twee weken. Welkom in 2023. In die periode was ook het 20e jaarlijkse ex-XS4ALL-etentje, dit keer met 85 man. Altijd gezellig, die jaarlijkse reünie van oud-collega’s. Er was ook het eerste etentje van het jaar van Eten met Veenders: een maandelijks 3-gangen diner bij telkens een ander restaurant in Roelofarendsveen of omstreken voor iedereen die hier woont. Daar kwamen dit jaar per keer tussen de 31 en 109 mensen per keer op af. Blijft leuk. We bezochten net Nationaal Videogame Museum in Zoetermeer (wat feitelijk gewoon een gamehal is met een paar vitrines met oude spelcomputers) en Thule kreeg het voor elkaar op haar hoofd te vallen, precies op het litteken van een eerdere val. Later in de maand bleef ze klagen over hoofdpijn, maar dat bleek uiteindelijk omdat ze -netaan- een bril nodig had. Die ze eind 2023 al niet meer droeg overigens. Mera haalde intussen haar A-diploma, hoera!

Februari begon met verstoppingen: van het riool en van Mera’s oor. En daarna verstopte Mathieu van der Poel alle toegangswegen naar Hoogerheide, waar we toch op tijd waren en hem wereldkampioen veldrijden zagen worden! In Brussel zagen we daarna de autotentoonstelling ‘Bond in Motion’, met tal van James Bond voertuigen en voor het eerst in mijn leven bezocht ik het Atomium. Beide erg leuk. Later in de maand redde onze 8-jarige Thule de auto van opa, die we geleend hadden. Bij de afhaalsushi stapte ik uit, terwijl de kinderen in de auto bleven zitten. Ik liep naar binnen, maar zag niet wat er achter me gebeurde: de auto stond niet op de handrem (onze eigen auto gaat daar automatisch op, dus dat zat even niet in mijn systeem zeg maar) en rolde achteruit de straat over richting een rijtje geparkeerde auto’s. Thule sprong er uit en hield hem tegen! Heldenactie van het jaar. Echt waanzinnig dat ze zo scherp en snel was. Trots. Op haar. En boos op mezelf. Eind van de maand reden we naar Oostenrijk voor skivakantie. Ik kan er nog steeds geen bal van. De kinderen gingen van rood. Ook de 5-jarige.

In maart kreeg ik het nieuws dat mijn oud godsdienstleraar Jos Klaver was overleden. Samen met Bauke Dooper, de andere godsdienstleraar op het Bona, vormde hij een soort illuster komisch duo. Ik kreeg Jos ooit zover dat we Star Trek gingen kijken in de klas en we zaalvoetbalden met nog wat andere docenten jarenlang elke vrijdagmiddag in de gymzaal. We hielden nadat ik in 1997 van school af ging altijd contact, maar de laatste paar jaar was dat net wat minder: hij bleek kanker te hebben en in de ochtend van de dat van de provincie- en waterschapsverkiezingen pleegde hij euthanasie. Wel had hij zijn vrouw gemachtigd om die middag namens hem te stemmen. Briljante Jos move. Ik mis hem erg. In diezelfde maand kreeg ik voor de tweede keer corona. En net als vorig jaar hield ik daar zes maanden lang allerlei ontstekingen aan over. Maar erger nog: ik was op mijn werk maanden bezig geweest met de voorbereiding van de Theateravond van ons bureau, waar ook de nieuwe naam Publyon bekend zou worden gemaakt. Daar kon ik niet heen, omdat ik net positief was getest. Dat voelde echt heel erg vervelend: met een laptop op schoot kon ik thuis meekijken, maar de verbinding was zo slecht dat ik amper beeld en geluid had. Het was een topavond, hoor je dan daarna van iedereen. Argh. 😉 Diezelfde dag waren ook mijn ouders 50 jaar getrouwd. Vroeg in de ochtend versierde ik hun voortuin. Gelukkig was het feest pas een week later.

In april keek ik de seriefinale van Star Trek Picard, waarna ik de Enterprise op fotobehang liet printen voor in de slaapkamer. Als je een Trekkie bent, dan moet je het wel goed doen.

Op 16 mei belde mijn moeder: mijn zusje Lilian heeft een hersentumor. Een paar maanden eerder hadden ze op een reguliere scan die ze al twintig jaar eens in de zoveel tijd krijgt vanwege een eerdere aandoening (Moya Moya) een vlekje gezien. Ze dachten dat het me die Moya Moya te maken had. Drie maanden later zouden ze bij de volgende scan kijken of het er nog was. Het bleek dus een tumor te zijn. Gliobastoom categorie 4, hoorden we een maand later, na de operatie. Gemiddelde levensverwachting: 15 maanden na ontdekking. Unreal. Operatie, bestraling en chemo werden direct in gang gezet. Maar echt: onwerkelijk. Het enige wat ik wist te bedenken om te doen was een oproep plaatsen op social media om Lilian, haar man Marco en 2-jarig zoontje Stijn financieel te ondersteunen zodat ze zoveel mogelijk leuke dingen konden gaan doen. Daar werd gelukkig massaal op gereageerd, er werd meer dan 30.000 euro gedoneerd door meer dan 1500 mensen. En in het half jaar na de operatie die al snel plaats vond, ging alles redelijk goed. Ze voelde zich relatief ok. Een paar dagen later haalde Mera haar B-diploma.

In juni gingen we naar Parijs. Eiffeltoren even op met de kinderen. En dan naar Disneyland. Ondanks de lange wachtrijen was het toch weer leuk. Maar later in het jaar Europapark en Rulantica waren eigenlijk nog beter. Kortere rijen, veel meer attracties, goedkoper. En net zo mooi allemaal.

In juli haalde Mera ook haar C-diploma, wat betekende dat ik na zeven jaar nonstop zwemlessen (Thule begon op haar derde al met survival zwemmen) ineens niet meer naar zwemles moest met een of meer kinderen. End of an era. Het werd zomervakantie en we bouwden een hut bij de huttenbouw, waar alle drie de kinderen ook helemaal alleen een nachtje bleven slapen. Dat was ook nieuw. Na onze vakantie in Duitsland lag er een brief op de deurmat: het OM liet weten dat ik was geïdentificeerd als een van de illegale toetreders tot Schiphol bij een demonstratie van Extinction Rebellion op 5 november 2022. Maar ik was daar helemaal niet! Ik postte dat op Twitter en dat ontplofte, met meer dan 2 miljoen views en een enorme berg media-aandacht. Voor het eerst van mijn leven moest ik een advocaat inschakelen en dat leverde allemaal verschrikkelijk veel gedoe op, wat tot op de dag van vandaag nog niet fatsoenlijk is opgelost. Vier partijen stelden Kamervragen, het OM liet een onderzoek instellen, er kwamen excuses, maar er is nog steeds veel onduidelijkheid over hoe ze nu bij mij uit kwamen en of mijn gegevens nu werkelijk uit alle systemen verwijderd zijn..

In augustus verkocht ik mijn Honda CBF600SA. 81.000 op de teller in 12 jaar en 8 maanden. Snik. Maar ik reed gewoon bijna nooit meer: als je drie kinderen naar school moet brengen ga je niet daarna nog even naar huis om je motorpak aan te doen. Blijkt. Terloops werd Mathieu nog even wereldkampioen op de weg. Het gedoe rondom #schipholgate liep intussen nog en ik zou er bij Op1 over te gast zijn. Maar toen werd Prigozhin uit de lucht geschoten en verviel dat item. Begrijpelijk, maar jammer. Een beetje tv-aandacht voor de onzorgvuldigheid waarmee justitie omgaat met ‘identificatie’ en ‘opsporing’ van verdachten zou goed zijn, temeer daar er ook berichten waren deze zomer over bijvoorbeeld de duizenden (!) mensen die ten onrechte op een terreurlijst blijken te staan en waarvan minister Yesilgoz aan de Kamer schreef dat die mensen dan zelf maar bij de instanties waar dat zo was moesten aankloppen om dat recht te zetten. Dat lijkt me bepaald niet het juiste antwoord..

De elektricien kwam en meldde dat er in de Tweede Wereldoorlog Joodse onderduikers in onze schuur hadden gezeten. Lex Lesgever, die de oorlog overleefde, had er zelfs een boek over geschreven. Dat boek kocht en las ik meteen. Fascinerend om te lezen over de oorlog in de Veen. Bizar ook wel hoe veilig het hier was: de burgemeester riep op enig moment alle onderduikers bij elkaar (!) om te melden dat ze wat voorzichtiger moesten zijn. Moet je je voorstellen wat zo’n bijeenkomst had kúnnen betekenen. Maar de Duitsers haatten de polder, verdwaalden er in en konden niet zwemmen. Dus ze bleven er liefst weg. Even later kwam een van de vaste bezoekers van Eten met Veenders langs bij ons huis: zij had daar gewoond en de ouderslaapkamer was vroeger haar kamer. Haar dochter werd hier zelfs geboren. Fascinerend om te horen hoe alles in de loop der decennia veranderd is. Intussen gingen Doke en Mera op atletiek in Leiden. Ik ging dan ook maar rondjes over de baan rennen, want dat werd wel weer eens tijd. Afijn: vijf weken later: een kuitblessure waar ik nu aan het eind van het jaar nog steeds mee zit, waardoor ik niks kan. Hoera. Lilian kwam naar de kermis en kon ‘s avonds zelfs gezellig mee naar ‘t Veen voor de bandjes daar. Het ging goed met haar: wel wat moe, maar ze kon bijna alles ‘gewoon’, maar dan in een wat lager tempo.

In oktober werd Doke derde bij de clubkampioenschappen van Leiden Atletiek, terwijl hij pas drie keer was geweest. Leuke binnenkomer voor hem. Helpt ook met enthousiast houden. Ik kreeg een nieuwe bril, wat tot op de dag van vandaag helemaal níemand heeft gezien. Lol.

In november keek ik Cyberbunker op Netflix, puur omdat Sven er in zat, met wie ik vroeger bij XS4ALL samenwerkte. Wat een bizar verhaal is dat geworden zeg… Ook hadden we een lekkage, omdat er een stuk bouwafval in een dakgoot was gevallen. Hup, de bijkeuken onder water. Gelukkig was het probleem direct verholpen door simpelweg het stukje bouwafval te verwijderen, maar wel weer heel irritant en veel gedoe.

En toen werd het december en dat was alleen maar shit. Op 18 december kreeg Lilian eindelijk de uitslag van de eerste scan te horen waarop ze daadwerkelijk iets konden zien, voor het eerst sinds de operatie. Er was al een scan geweest drie maanden na de operatie, maar dan zit er nog vocht van de operatie in de hersenen dat een soort vlekken op de scan veroorzaakt waardoor je te weinig kunt zien. Nu kon dat wel: de bestraling en de chemo hadden niet geholpen. Sterker nog: er was zelfs een nieuwe tumor gegroeid in de hersenkamers, en de (grotendeels) verwijderde tumor was ook weer gaan groeien. De nieuwe tumor verklaarde ook waarom ze zich al een dag of tien misselijk voelde, wat langer was dan normaal na een chemo. Het alternatief werd nu immuuntherapie. Maar toch niet, want een paar dagen later kwam ineens het bericht dat dat niet door kon gaan. Targeted therapy dan: kon ineens ook niet. Vervolgens werd er ingezet op compassionate use, het was inmiddels 24 december en de misselijkheid was nog steeds niet weg. De 25e zouden ze eigenlijk naar Roelofarendsveen komen voor een kersbrunch met mijn ouders, waar ik en mijn andere zusje plus aanhang dan ook heen zouden komen, maar voor de zekerheid gingen we dan toch maar naar Veenendaal om de brunch dan daar te doen. Eenmaal onderweg daarnaartoe belde mijn vader dat de misselijkheid zo erg was, dat ze het ziekenhuis hadden gebeld om om raad te vragen. Toen we aankwamen in Veenendaal waren Lilian, Marco en zijn moeder Bep nét vertrokken naar het ziekenhuis in Utrecht, want het ging echt niet. Eerste Kerstdag zat mijn zusje in een kamertje zonder ramen op de spoedeisende hulp. En wij samen met mijn ouders en rest van de familie en de kleine Stijn in Veenendaal. Surrealistisch. Het is nu 31 december en ze is nog steeds in het ziekenhuis. De misselijkheid lijkt eindelijk onder controle, maar ze is moe, heeft moeite met praten en last van een van haar ogen. En zo eindigt 2023. Doneren voor Lilian (en met name ook de toekomst van Stijn) kan nog op https://www.gofundme.com/f/steun-lilian.
—

Hieronder zoals elk jaar het lijstje hoogte- en dieptepunten, dit keer dus van 2023. De jaaroverzichten van voorgaande jaren kun je vinden door in de zoekbalk te zoeken naar het woord dieptepunten 😉 :

In 2023 bezochte landen

1. Duitsland
2. Nederland
3. België
4. Oostenrijk
5. Frankrijk

Beste films in de bioscoop
9 Babylon
8 Indiana Jones and the Dial of Destiny
8 One Life
8 20 Days In Mariupol
8 The Unlikely Pilgrimage Of Harold Fry

Beste series
10 Clarkson’s Farm
9 For All Mankind
9 Foundation
9 Mr. Inbetween
9 Billions
9 Mrs. Davis
8 Yellowstone
8 The Crown
8 Lawmen: Bass Reeves
8 The Grand Tour
8 Rabbit Hole
8 Succession
8 Ted Lasso
8 Star Trek Picard (laatste twee afleveringen een 10)
8 1923
8 Even Tot Hier

Beste Actrices
Betty Gilpin (Mrs. Davis)
Olivia Colman (The Crown)

Beste Acteurs
Scott Ryan (Mr Inbetween)
David Oyelowo (Lawmen: Bass Reeves)

Boeken
Stephen King – Fairy Tale
Anjet Aanje – Het Lied van Ooievaar en Dromedaris
Lex Lesgever – Nooit Verleden Tijd
Maarten Reijnders – De Hackers Die Nederland Veranderden
Michael Chabon – The Adventures Of Kavalier & Clay

Sportheld
Mathieu van der Poel

Concert
Mother’s Finest (niet dé)

Theater
Bert Visscher
Theo Maassen
Luid Kaag en Braassem

Game
Rummikub 23-61 miljoen

Vrouw van het jaar
Lilian

Man van het jaar
Ronald Waterman

Overleden in 2023
Adri Duivesteijn
José Joaquin Aristimuno
Diana Brandt
Tante Jopie
Herman ten Hoope
Jos Klaver

Hoogtepunten
– Thule die de wegrollende auto tegen hield
– Papa en mama 50 jaar getrouwd
– Meer dan 30.000 euro voor inzamelingsactie Lilian
– Jeri Ryan die een tweet van mij een like gaf
– Mera A-, B- en C-diploma
– Bezoek Bergen-Belsen (indrukwekkend)
– Met Ronald Waterman naar het kerstdiner
– Mera die op haar 5e zes kilometer hardliep (en meer had gewild)
– Doke die duizenden euro’s op wist te halen voor KiKA

Dieptepunten
– Lilian hersentumor
– …
– Motor verkocht
– Jos overleden
– Tweede keer corona
– Theateravond missen
– Geen zwemlessen meer (het gaat allemaal zo snel..)
– Gedoe met Schipholgate

Things I thought I’d never do
– Aangewezen worden als dader van een misdrijf waar ik niks mee te maken had
– Een advocaat inschakelen
– In landelijke media excuses krijgen van het OM
– Naar een film gaan in de bios die ik een maand eerder al had gezien (vergeten..)