In de Volkskrant lees ik het verbijsterende verhaal van een ten onterechte gedetineerde Libiër die bij de Schiphol-ramp is omgekomen. Hij had een visum, was in het bezit van 600 EUR en een retourticket naar Libië, logeerde bij vrienden in België en was in Nederland om zijn dochtertje te bezoeken. Een toerist dus. Wat doet Nederland daarmee? We pakken hem op. We zetten hem drie dagen in een cel. We brengen hem naar het uitzetcentrum. We laten hem daar elf dagen wegkwijnen. En dan komt hij om in een afschuwelijke vlammenzee.

Of de brand te voorkomen was geweest, daar kan ik niets zinnigs over zeggen. Maar wat er met deze man is gebeurd, is mijns inziens een rechtstreeks gevolg van het beleid van Rita Verdonk. En daarmee van dit kabinet Balkenende. Door haar keiharde lijn sleept zij haar ambtenaren in haar kielzog mee. Alle informatie die zij krijgen wordt in beginsel negatief beoordeeld. Met wantrouwen wordt er geluisterd naar de verhalen van asielzoekers en vluchtelingen. Die liegen immers vast. Ineens is er sprake van een omgekeerde bewijslast: een toerist die moet bewijzen dat hij slechts op bezoek is, in plaats van de Nederlandse staat die moet bewijzen dat hij andere motieven heeft om hier aanwezig te zijn.

Dat Verdonk als een Nederlandse versie van iron lady Margaret Thatcher de geschiedenis in wil gaan is leuk voor haar politieke cv, maar ik vraag me af hoe het staat met haar politieke geweten. Haar houding straalt uit dat ze letterlijk en figuurlijk geen pardon kent. Mevrouw Verdonk: u slaat door! Uw cv interesseert mij niets. Uw houding kost mensenlevens!