‘Als er dingen in je leven gebeuren, dan is het opvallend hoe vaak dat dingen zijn die je aangereikt worden door toevallige passanten of juist goede vrienden. Door een subtiele opmerking of een handgebaar word je ineens in een richting gestuurd die je vooraf niet had kunnen vermoeden. Wie zijn die mensen in jouw leven?’

Bovenstaande vroeg Dik Kompier -gepensioneerd docent van het Bonaventuracollege– mij vandaag. Ik heb daar al eens over nagedacht en ik kwam toen tot de conclusie dat van alle dingen die ik de laatste jaren gedaan heb een significant deel terug te leiden is tot één persoon.

En nu wilde ik met een conclusie komen, maar die heb ik nog niet.

Wat ik wel heb, is een gedicht. Het is een heel bekend gedicht, maar voor mij toch enigzins speciaal, want Freek deed het mij enige jaren geleden cadeau met de woorden ‘mag ik je dit versje aanbieden’. Dat mocht. En vandaag heb ik hem in ruil mijn excuses aangeboden voor iets stoms dat ik toen deed. Stom ja, want ik heb veel aan hem te danken. Ach, wijsheid komt met de jaren?

wees niet bang
je mag opnieuw beginnen
vastberaden doelbewust
of aarzelend op de tast
houd je aan regels
volg je eigen zinnen
laat die hand maar los
of houd er juist een vast

wees niet bang
je bent een van de velen
en tegelijk is er
maar een als jij
dat betekent
dat je vaak zult moeten delen
en soms zult moeten roepen
laat me vrij

(bekijk de videoclip