De wereldwijde voedselcrisis


Drie jaar geleden was ik in de uitzending bij Radio West over de G8 in Gleneagles. De acht rijkste landen ter wereld spraken daar toen over de problemen in Afrika. Ik was bij vele Nederlandse media in de uitzending en hanteerde de stelling dat niet alleen de schulden van de armste landen kwijtgescholden moesten worden, maar dat vooral ook de exportpositie van Afrikaanse landen verbeterd moest worden door landbouwsubsidies in -met name- Europa en de VS af te schaffen.

Vandaag werd ik ineens weer gebeld door Radio West, met de vraag of ik in de uitzending commentaar wilde leveren op de huidige voedselcrisis. Dat heb ik zojuist gedaan (zie onderaan dit bericht voor een link naar het betreffende fragment). Voor wie het niet was opgevallen in het nieuws: er is een wereldwijde voedselcrisis. Dankzij hoge olieprijzen, de toenemende vraag naar voedsel vanuit China en India, het gebruik van gewassen voor de productie van ethanol en de toename van de wereldbevolking zijn de voedselprijzen het afgelopen jaar bijna verdubbeld. Tekorten aan graan en rijst dreigen in 37 landen. De prijs van graan alleen is 120% gestegen in het afgelopen jaar.

Zoellick, de president van de Wereldbank, sloeg eerder deze week alarm. Het World Food Program heeft voor 1 mei 500 miljoen dollar nodig om voldoende voedsel te kunnen leveren aan de armste landen. Dat geld lijkt deels toegezegd nu, maar lost de problemen op de lange termijn niet op. De landbouwsubsidies werken nog steeds verlammend op de Afrikaanse en Latijns-Amerikaanse markten. Dankzij subsidies kan een Nederlandse boer bijvoorbeeld voor 0,05 EUR een ui verkopen in een Afrikaans land. De werkelijke productiekosten, zonder subsidie, zijn bijvoorbeeld 0,25 EUR. Lokaal kunnen Afrikaanse boeren uien produceren voor 0,10 EUR. Maar ze kunnen niet concurreren met de gesubsidieerde Europese uien. Daar moet dus iets aan gedaan worden, die structuur is verrot.

De winning van bio-ethanol uit mais is een van de grootste rampen die we de afgelopen jaren gekend hebben. De maisprijzen worden ermee omhoog gedreven en er worden talloze bossen gekapt om landbouwruimte te creeren voor meer productie. Een voedsel- en ecologisch drama.

Inmiddels zijn er dankzij de dure voedselprijzen rellen uitgebroken in Haiti, Indonesie en tien Afrikaanse landen. Ingrijpen is dus hard nodig. Schaf de exportsubsidies af, sta importbeperkingen in derde wereldlanden toe en stop de ethanol productie.

Het interview op Radio West is dankzij Remco te beluisteren op The Long Walk To Justice dag 1
The Long Walk To Justice dag 2
The Long Walk To Justice dag 3
The Long Walk To Justice dag 4
Artikel in het Rotterdams Dagblad

,

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *