Mijn laatste dagen in Nederland Zo. Nu ik eindelijk alles over Israel heb geblogd, is het nu tijd voor mijn laatste dagen in Nederland. Direct vanaf Schiphol reisde ik door naar Rotterdam, waar ik vanaf het station naar Sijf fietste. Meteen naar de kroeg dus! Compleet groggy nam ik laat op de avond afscheid van Marja en Petra en ik reed naar huis. Om er achter te komen dat ik de deur niet in kon! Paniek! Herman bleek het bovenslot dichtgedaan te hebben en daar had ik geen sleutel van. Gelukkig kon ik met dank aan Marja uiteindelijk toch naar binnen. Maar ik sliep kort.
De dag erna ging ik shoppen voor Canada. Kleren, schoenen, etc. De schoenen die ik wilde hebben waren echter al weg. Balen. Ik lunchte met Dick van Dongen en ging daarna door naar Schiphol, waar ik een afspraak had met Hein van het Financieele Dagblad. Ik mag voor het FD een column over de Amerikaanse presidentsverkiezingen gaan schrijven! Terug in Rotterdam ging ik met Remco naar de film Planet Terror. Wat een bizarre zombiefilm is dat zeg… haha.
En toen was het alweer zaterdag. Nog meer winkelen, even langs bij de IJssalon, waar ik een heerlijk glas verse jus van Robin kreeg (volgens mij betaal ik tegenwoordig slechts in 3 op de 20 keer voor mijn ijs of drinken daar!) en ik probeerde thuis mijn spullen in te pakken. Stress, stress, stress. ‘s Avonds door naar de Struisenburg, waar ik nog een afscheidsborrel had. Ook al is bijna iedereen op vakantie, het was toch nog erg gezellig. En het werd weer laat.
Zondagochtend weer vroeg wakker, waarna Herman me op kwam halen om me naar het station te brengen. Ik pakte de trein naar Leiden en stapte daar uit. Mijn ouders haalden me op en met zijn drieen gingen we naar mijn oma. Mijn ouders waren overigens net terug van een vakantie naar Zweden, waar mijn zusje Lilian woont. Ik heb haar speelgoedhondje Waffie overigens ontvoerd naar Canada. Maar voordat ik afdwaal: Ze was 16 augustus jarig en toen heeft haar vriendje Alwin haar ten huwelijk gevraagd. Ook mijn tweede zusje gaat dus trouwen!
Door naar Schiphol, vliegtuig in, met veertig minuten vertraging. En daardoor haalde ik maar net mijn overstap in Londen. Mijn bagage echter niet, die bleek eenmaal in Montreal niet mee te zijn gekomen…. Als het goed is komt alles alsnog vandaag. Of morgen. Of niet. Ik hoop dat het snel komt, want bijna alles zit erin…
Dan maar zonder bagage door de douane heen. En daar werd ik opgewacht door Madalene, een andere scholar, uit Portugal, en door James Wright, de coordinator van de Sauve Scholarship. De twee meter lange en uiterst vriendelijke man gaf me meteen een zoen en een knuffel en ik voelde me meer dan welkom. Daarna reden we snel door Montreal heen naar het Sauve huis. Het was prachtig weer, graadje of 23 (het was 19:00 uur) en binnen 20 minuten kwamen we aan. En wat ik toen zag, daar zijn even geen woorden voor. Daar zijn foto’s voor nodig. En die ga ik nu even maken.