Gisteren was mijn laatste dag in het weeshuis in Houma. Net als vorig jaar was het weer erg moeilijk om iedereen achter te laten. Father Duan, Mali en Zhang Shi brachten me naar het station. Mali kocht platformtickets zodat ze me letterlijk tot aan de trein konden brengen. En net als vorig jaar stond het huilen haar weer nader dan het lachen. Net als bij de kinderen, die weer goed door hadden dat ik weg ging en voorlopig niet terug kom. Nog meer dan de andere dagen hingen ze aan me, wilden voortdurend opgepakt worden en voerden ze onderling oorlog om wie er op mijn schoot mocht zitten. Allemaal tegelijk vond ik ook prima.

Maar voordat ik vertrok heb ik Mali nog even uitgebreid gesproken over wat het weeshuis de komende tijd allemaal nodig heeft. Vorig jaar zijn er al een aantal kinderen geopereerd, zoals jullie op de foto’s hebben kunnen zien en een aantal andere operaties staat al gepland. Zo gaan dit weekend zowel Jun Jun (het enige overgebleven jongetje met hazelip) en Er Dan richting respectievelijk Shanghai en Beijing voor hartoperaties. Maar ook Dan Dan moet aan zijn voet worden geopereerd en een nieuwe baby met de naam Jian Jian heeft een sterk afwijkende linker lichaamshelft, die veel dunner is dan de rechter en waar ook flink wat chirurgisch werk aan te pas moet komen. Ook zijn er voor in het nieuwe weeshuis 10 nieuwe bedjes nodig voor de baby’s, waar de workers ze makkelijker in kunnen leggen. En 5 kasten voor in de nieuwe kamers. Ook een oven en een boiler zijn meer dan welkom, om er voor te zorgen dat er ook warm water voor de douche is als de zon niet heeft geschenen. Voor al die zes zaken heb ik net als vorig jaar een sloot geld achtergelaten. Ik hoop dat met name de operaties snel van de grond komen.

Hieronder de laatste foto’s die ik gemaakt heb. Ik heb geen idee wanneer ik weer terug ga. Volgend jaar zit er niet in, wellicht over twee jaar. Ik heb in ieder geval beloofd dat ik hoe dan ook terug kom.