Gisteren heerlijk geschaatst, met los Mexicanos, die voor het eerst op ijs stonden. Maar de enige die viel, was ikzelf. Vanuit stilstand nog wel. Knap he? Het was erg druk op het ijs, maar: gezellig druk. En iedereen draagt hier natuurlijk ijshockeyschaatsen. Ik heb maar twee mensen gezien met noren, en ik wil wedden dat dat Nederlanders waren. Het is voor mij even wennen op ijshockeyschaatsen, maar ik kom vooruit. Zometeen weer schaatsen…

Vanmorgen mijn vierde college gehad, peace and conflict in the Middle-East, en dat belooft razend interessant te worden. Het gaat niet zozeer om informatie, aldus professor John Muscant, maar om ‘formatie’, oftewel de onderliggende motieven waarom mensen/instanties bepaalde informatie geven over ontwikkelingen in het Midden-Oosten. En inhoudelijk gaan we de maximalistische benadering kiezen. De wat? Welnu; de minimalistische kijk op wat het Midden-Oosten is komt neer op het mediterrane gebied en Irak en Iran. Maar dat is een wat beperkte (minimalistische) visie. De maximalistische visie (leuke termen hebben ze hier) is dat het Midden-Oosten het hele gebied tussen Marokko en Iran (van west naar oost) en van Turkije tot Jemen (van noord naar zuid) beslaat. En daar mogen we dan een conflict uitkiezen -recent of 5.000 jaar oud- en een paper over schrijven van 20 kantjes. En dan nog wat losse opdrachten en ten slotte een ‘take home exam’. Hoop werk, maar leuk.

Afijn, nu dus weer schaatsen, dan nog een college en vanavond naar de bios… Ik houd me wel bezig hier. 🙂

Nog een leuke anecdote om af te sluiten: Mark (Filippijnen) vertelde dat een vriend van hem in Australië ging werken. Bij zijn aankomst daar vroeg iemand van immigratie: ‘Did you arrive here today?’ Hierop antwoordde die jongen verschrikt met: "No, I’m here to work!" Door het Australische accent had de vraag geklonken als ‘Are you here to die?’ 🙂