Zo. We zijn inmiddels op weg. En ‘we’ is Herman, Remco en ik. En we zijn op weg naar Moskou, maar dat wil nog niet echt vlotten. Ik zit momenteel op Stockholm Airport, of hoe het hier ook heet, te wachten tot onze vlucht naar Moskou vertrekt. Die heeft inmiddels al een uur vertraging, maar dat zal nog wel oplopen, daar het vliegtuig stuk is en er nu een vervangende vlucht vanuit Manchester geregeld moet worden. Ik vind het allemaal prima, ik heb geen haast. Pas op 27 maart vertrekken we vanuit Moskou met de Trans-Mongolie Express naar Beijing. Die reis zal 5,5 dag duren. Wellicht 5,5 dag zonder internet! Dat zal dan de langste periode zonder internet zijn sinds ik voor het eerst ooit op internet kwam en dat was in 1995. Bijna ondenkbaar. Maar wees niet bang: ik heb mijn laptop bij me. Erg he?

Ondertussen meldt mijn zusje Lilian, die in Kalmar hier in Zweden woont, het volgende: ‘Als ik nu heeeel hard naar je ga zwaaien…. Dan zie je me nog niet’. Kalmar ligt hier een paar honderd kilometer vandaan. Ze heeft dus een punt.

U merkt het, ik heb nog weinig te melden. Wat enigszins vreemd aanvoelt, want ik heb altijd iets te melden. Maar ik denk dat ik maar even een korte periode ga Zen-nen. Stoeltje pakken, krantje erbij, net doen alsof ik op vakantie ben.