Nu ik toch aan het bloggen ben over de afgelopen weken maak ik het verhaal maar even af ook. Dan kan ik daarna misschien nog een beetje van het weekend genieten. Dus hier in staccato: Zondag met de trein naar Krakow, waar we maandag aan kwamen. Een stadswandeling in het heerlijk warme weer was geweldig, maar om 20:00 uur ging het licht toch echt even uit. Ik sliep 12 uur nonstop.
De volgende dag meteen door naar Auschwitz. Een indrukwekkend bezoek, met name door de omstandigheden waarin we er naartoe gingen. Sierra Leone gierde nog door mijn lichaam heen en mijn gezelschap had een heel apart verhaal waardoor alles nog meer impact had. Omdat we met een groep zijn, krijgen we stickers die we ter herkenning op moeten doen. Ik ben enigszins verbijsterd. We gaan naar Auschwitz, waar meer dan een miljoen Joden een ster moesten dragen en dan gaan wij nu met een sticker rondlopen? Een man uit de groep plakt de sticker ludiek op zijn voorhoofd. Wij doen de stickers weg, net als nog 1 andere jongen. De rest plakt hem gedwee op, zonder zich te beseffen hoe raar het is. Gedurende een paar uur lopen we langs de barakken van Birkenau I en II. Kippenvel.
We wandelen ook door de Joodse wijk Kazimierz en we gaan naar de bios: Leonard Cohen, I’m Your Man. Cohen is ook Joods, toeval. Een boottocht over de Wawel sluit de dag mooi af. De volgende dag kijken we nog wat verder rond in de stad en gaan naar de film Klimt, met John Malkovich. Beetje rare film. Maar ach.
Terug in de trein naar Nederland krijg ik een bizar telefoontje. Ik neem op, zeg mijn naam en hoor alleen maar ruis. Ineens een stem: ‘HALLO, HOOR JE WAT ER OP DE ACHTERGROND WORDT GEZEGD?’ Eh, nee…? ‘JAMMER, U DINGT NIET LANGER MEE NAAR DE 500.000 EURO!’ Tuut, tuut, tuut. Nu ja zeg… Wie was dat nou weer? 🙂
Eenmaal echt terug in Nederland kan ik niet stilzitten. Op naar de IJssalon en naar Spiderman 3. Slechte film. Daarna is het toch echt tijd om even wat bij te slapen, na een vijf weken durende reis door tien landen. Nederland, Zweden, Rusland, Mongolie, China, Engeland, Sierra Leone, Liberia, Duitsland, Polen… Wat een rollercoaster…
De dag erna ben ik alweer in Roelofarendsveen. Daar woon ik de dodenherdenking bij, die ontzettend beladen is na de afgelopen weken. Na afloop de kroeg in met Mandy, die ik al acht jaar niet gezien heb. Het is alsof we elkaar nooit uit het oog zijn verloren.
En inmiddels is het zondag 6 mei. Gisteren ben ik aan het bloggen geslagen en even naar Leiden geweest en een festival in Oude Wetering, vandaag zit ik tot dusverre alleen maar te tikken. Maar if you don’t mind, dan haak ik nu even af. Even… rust.