Nog geen nieuws uit DC. Geen goed nieuws althans. Ik ben in geen tijden zo ongelooflijk hypernerveus geweest als nu. Ik ijsbeer door mijn kamer, spring op tafels, wissel elke twee minuten van werkzaamheden, omdat ik me nergens langer op kan concentreren. Ik wacht. Ik wacht al drie dagen. Ik wacht op een antwoord. Dat hopelijk morgen komt. Anders donderdag. Als het een ‘ja’ wordt (morgen), dan ben ik Heel, Heel Erg Blij. Als het een nee wordt… dan vlieg ik erg chagrijnig naar Brussel. Leuk, die momenten in je leven waarin het balletje de ene of de andere kant op kan rollen, zonder dat je er enige invloed op uit kunt oefenen. Dit is er zo een.

Mocht ik ernstig vaag overkomen: dat klopt!

Duim voor me, that’s all I can say. 🙂