healthy2bodies@yahoo.com of makkelijker: bellen op zijn mobiel. 0522-651 287. Jamil Qurneh is zijn volledige naam.

Afijn. Nadat we de kerk hadden bezocht wilden we ook wel wat eten. Maikel reed voor ons uit en bracht ons naar een eetcafe. Dat was niet echt geweldig, maar het ging om het idee. We hadden uitzicht op een pleintje waar een jongen van amper 7 jaar rondjes mocht rijden met de auto witte Mercedes van zijn vader. Dat kan daar dus, haha. Daarna reed Maikel voor ons uit om de weg terug naar de grensovergang/muur te wijzen. Ik drukte hem 100 shekel in de hand (20 EUR) en breed lachend vertrok hij. Voor ons stond een Israelische auto. Er zaten drie mensen in. De bestuurder stapte uit en liep naar de grenswacht toe. In zijn hand hand hij zijn eigen Israelische paspoort en de twee Palestijnse paspoorten van zijn medereizigers. Er werd kort wat gezegd, daarna liep hij terug naar de auto en zei iets tegen zijn passagiers. Die bleken uit te moeten stappen, ze moesten via de voetgangerspassage verder. De Israelier mocht wel met de auto de grens over. Het is maar de vraag of ze uberhaupt de grens overgekomen zijn, maar daar wil ik het niet eens over hebben eigenlijk. Wel over een van de moeilijkste momenten van de hele reis: het moment waarop de twee Palestijnse jongeren (beiden waren rond de 25 jaar oud) uit de auto stapten. Zowel zij twee als de Israelier keken onze kant op, met een blik van totale vernedering. En ik voelde me daarop direct heel schuldig dat ik hen had ‘betrapt’ op die blik. Ik voelde me zo machteloos. En dat werd nog erger toen wij vlak daarna gewoon door mochten rijden, zonder paspoortcontrole, zonder dat onze auto werd onderzocht, zonder wat dan ook. Zie je er uit als westerse toerist? Rijden dan maar. Ik vond het zo oneerlijk. Als je dan zo nodig mensen wil pesten, doe dat dan ten minste zonder aanzien des persoons. Controleer ons dan ook.

Maar begrijp me niet verkeerd. Ik weet dat het allemaal niet zo makkelijk is. Was het maar eenvoudig, dan was het conflict in het midden-oosten allang opgelost. In plaats daarvan zitten we al tijden met een explosief mengsel in dat kleine gebied. Israel is regelmatig in oorlog met haar buurlanden, waarvan de meesten het bestaansrecht van het land niet eens erkennen en het liefst het land met al haar Joodse inwoners erbij verwoest zouden zien worden. Als je op de landkaart kijkt en ziet hoe piepklein Israel is en hoe groot de rest van het midden-oosten is, dan snap je wel iets van het heftige verdedigingsmechanisme van de Israeliers. Maar een zin uit de bijbel bleef de hele tijd door mijn hoofd spoken: ‘Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet’. Of zoals op de muur in Bethlehem stond: ‘An eye for an eye makes everyone blind’.

We rijden terug naar Jeruzalem, waar we al snel crashen in ons hostel. Moe!