Goed. Ineens leer ik dus Chinees. Vorig jaar lukte niks en snapte ik er geen jota van, maar dit jaar blijven er zelfs zinnen hangen. De titel van deze post luidt: ‘Wat is er mis? Waarom huil je? Vertel het me!’ Ik weet het, niet echt nuttig, maar geloof me: lastig te leren! 🙂

Na al het geblog van vanmiddag zijn we samen met Zhao Jian uit eten gegaan in een zes maanden oud restaurant. Heerlijke hot pot gegeten en het personeel (ongeveer 35 mensen voor pakweg 10 gasten) vond het geweldig dat we er waren. We waren hun eerste buitenlandse gasten, werd ons trots gemeld. Ook moesten we na het eten uitgebreid op de foto met een deel van de staf. De manager kwam ons buiten zelfs nog uitzwaaien. Jammer genoeg hadden we zelf geen fototoestel bij ons. Zul je net zien!

Aansluitend gingen we naar een karaoke-bar. Wat dat is? Welnu, je komt binnen in een gebouw waarvan je denkt dat het een nachtclub is, maar dat blijkt niet zo te zijn. Het gebouw bestaat geheel uit kleine kamertjes waarin een tv en karaoke-installatie staan. Of we even wilden gaan zingen. Now, let me tell you: zelfs het bier (10 procent) dat ik naar binnen werkte kreeg dat niet voor elkaar. Wel grappig dat Jackie Chan schijnbaar ook zingt. Althans, dat zagen we in een videoclip. En dat er een liedje was met als videoclip beelden van Kinderdijk en een man op een fiets. China kan zo raar zijn. Did I mention dat bij het bier ook thee werd geserveerd?

Uiteraard waren we te laat terug bij de oogkliniek. Rond 22:00 uur namelijk. Toen was de poort al op slot. Dus maar het weeshuis gebeld, die weer naar de oogkliniek belden om de poort open te maken. Ik schaamde me, zo laat aankomen! Foei! 🙂