Oke, oke. Ik blog al. Eerst maar even reacties op jullie feedback:
Zo werd er gevraagd: ‘Wat voor werk ga je bijvoorbeeld na de campagne doen?’ Goeie vraag. Ik heb nog geen idee, ben op zoek naar een nieuwe baan, want in maart loopt mijn contract af en door het verlies bij de Tweede Kamerverkiezingen is er geen geld meer om mij in dienst te kunnen houden. Niets zo onzeker als een baan in de politiek! Afijn, ik ben dus op zoek.
Ook werd er gevraagd of ik een hekel heb aan wintersport. Geen idee nog, ik ga vrijdag pas voor het eerst in mijn leven. Zolang ik niks breek ben ik bang dat ik het erg leuk vind.
Daarna kwam er een verzoek om een miljoen euro te storten op het rekeningnummer van Q. Welnu, het is onderweg, het kan alleen nog een jaar of 140 duren voordat het op je rekening staat. Maar dat is vast geen enkel probleem.
De laatste cd die ik gekocht heb? Ik denk dat dat de cd-single was van Hennie Vrienten en Junkie XL (Neem Mijn Hand). Sterker nog, daar kocht ik er 133 van. Lang verhaal. 🙂
Ook wordt er geklaagd dat ik jullie moet vermaken. Eh, ok.
Ten slotte wil iemand meer weten over mijn reis naar China. Q hier vraagt: welke reis? De vorige, of de nieuwe? En waarom? Waarom blijf je niet hier? Wat is er mis met Nederland? Landverrader! (Hij zit naast me en levert live commentaar. Q, shut up!) Ok, waar waren we? Oh ja, antwoorden: Meer over de vorige reis is te vinden in de roemrijke geschiedenis van dit blog. En over de nieuwe reis weet ik nog niet veel meer dan dat ik ga. More to follow. 🙂

Afijn, dit weekend hadden we fractieweekend met de PvdA Zuid-Holland. De bedoeling was om de afgelopen vier jaar te evalueren en om eens na te denken wat we zoal de komende vier jaar willen gaan doen. Van tevoren dacht ik dat het enigszins saai zou zijn, maar dat was bepaald niet het geval. Na een zeer nuttige terugblik op de afgelopen jaren werd er ‘s avonds in hotel Edelman, aan het Noordwijkse strand, nog een drankje gedaan. Al bij de eerste begon Robbert Baruch te zingen. Urenlang werden er oude socialistische strijdliederen en Nederlandstalige klassiekers uit de jaren ’50 en ’60 (gokte ik zo, ik kende er welgeteld nul!) vertolkt. Het klonk nog goed ook. En het was erg gezellig.

De volgende ochtend zouden we om 9 uur weer beginnen en toen ik om 08:15 uur beneden kwam, dacht ik dat de rest er al lang zou zitten. Maar ik was de eerste. Snel even ontbeten en daarna even uitgewaaid op het strand. Daar waren de eerste kitesurfers alweer bezig. Logisch, want het is half januari dus dan is het heerlijk warm weer. Toch? Erg verontrustend…

Eenmaal teurg in het restaurant begon de dag met een samenvatting van de vorige dag met een powerpointpresentatie. Of het gordijn even dicht mocht, want de lichtinval was iets te groot. Nu moet je weten dat bij de receptie van het hotel een bordje hing met: Hotel Edelman / Falty Towers. Je leest het goed, Falty Towers, niet Fawlty, zoals het gespeld moet worden. Die naam maakte het hotel waar toen Boudewijn het gordijn dicht wilde doen: Het kwam direct naar beneden vallen. Grappig genoeg al, maar de reden was nog leuker: er waren helemaal geen gordijnrails. 🙂

De rest van de dag waren de eerste 25 van de lijst voor de komende statenverkiezingen aanwezig en de ene na de andere constructieve opmerking werd gemaakt. Ging allemaal erg lekker. Aan het eind van de dag derhalve met een goed gevoel naar huis.

En vandaag voor het eerst sinds China weer hardgelopen. Viel reuze mee. Zeg ik nu, drie uur later, nu ik weer adem kan halen. 🙂