Ik heb een stokpaardje! En ik wist het niet eens. Ik heb me in de provinciale staten al een paar keer druk gemaakt over het gebrek aan betaalbare woningen in Zuid-Holland. Er wordt overal met name gebouwd in het middeldure en dure segment, wat vervolgens prompt tot leegstand leidt. En dat terwijl jonge starters, ouderen en anderen steeds meer problemen hebben om een betaalbare woning te vinden. De ene gemeente vindt dat 331 EUR de grens is voor een sociale woning, de ander rekent gerust 605 EUR. Het argument is dan: ‘het ligt toch nog steeds binnen de huursubsidiegrens’? Maar ja, als je in een dure stad woont, en ook nog gas, water, licht, verzekeringen en gemeentebelasting moet betalen, dan blijft een huur van 605 EUR per maand toch echt te hoog.

Dus ik boos. Maanden geleden al, want toen stelde ik het tekort aan betaalbare woningen in schriftelijke vragen aan de kaak. Het antwoord van Gedeputeerde Staten (zeg maar het kabinet op provincieniveau) kwam er op neer dat er flink werd gepraat met gemeenten om erop te hameren dat er toch echt meer sociale woningen moesten komen. Zie daar de zwakte van de provincie: we hebben de macht niet om gemeenten dat echt op te leggen.

Vandaag vond ik mij daarom in de commissie Ruimte & Wonen weer in de positie dat ik het onderwerp op de agenda wilde krijgen. Ik weet dat het provinciebestuur zijn best doet, maar weinig macht heeft. Dus ben ik nu met een plan bezig dat starters op de woningmarkt wel aan een betaalbare woning kan helpen. Op 18 oktober is er weer statenvergadering, dan wil ik dat maar eens aan alle partijen voorleggen. Ik kan er nog weinig over zeggen nu, nog even geduld. 🙂