Mijn zoektocht naar sponsors voor de kinderen in het weeshuis hier in Houma levert af en toe ook publiciteit in Nederland op. Vandaag (27-06-2006) heeft zowel de Rotterdamse editie van Metro een stukje, als het landelijke ledenblad van de PvdA: Rood.

De oproep uit Rood herhaal ik hier graag, want daarin wordt goed duidelijk gemaakt dat er nog meer geld nodig is voor de kinderen van het weeshuis!

Help Chinese kinderen
Rood, 27 juni 2006

Kirsten Verdel is statenlid voor de PvdA in Zuid-Holland, was campagneleider van Peter van Heemst voor de gemeenteraadsverkiezingen in Rotterdam en ze is voormalig bestuurslid van de PvdA in Rotterdam. Na de gemeenteraadsverkiezingen op 7 maart vertrok ze voor drie maanden naar China, om vrijwilligerswerk te doen. Daarna gaat ze aan de slag voor de PvdA in de campagne voor de Tweede Kamerverkiezingen van 2007. Momenteel zit Kirsten in Houma, in het oosten van China. Ze werkt daar in een weeshuis voor te vondeling gelegde kinderen, waarvan de meesten dubbel gehandicapt zijn: zowel geestelijk als lichamelijk.

Het weeshuis wordt niet door de Chinese overheid erkent, omdat er kinderen wonen die te vondeling zijn gelegd. De Chinese regering erkent alleen weeshuizen wanneer te bewijzen is dat de kinderen die er wonen geen ouders meer hebben. Bij vondelingen kan dat dus niet. Vondelingen mogen er dus niet zijn. Vandaar dat dit weeshuis afhankelijk is van particuliere giften en fondsen.

Per jaar is er 10.000 euro nodig om te kunnen voorzien in de kosten voor de accommodatie, gas, water, licht, voedsel, apparatuur, onderhoud, medicijnen, etc. Ook is er 10.000 euro nodig voor de operaties van zes kinderen met een hazenlip of open gehemelte en voor een kind met klompvoeten. Zij zijn de kinderen die het beste en snelste geholpen kunnen worden. Maar er zijn meer kinderen met handicaps die geopereerd kunnen worden. Kostbare operaties, maar ze leveren wel een nieuwe toekomst voor die kinderen op. Ook is er geld nodig voor onderwijs in het weeshuis, want daar is nu geheel geen sprake van. De medewerkers van het weeshuis zijn 52 weken per jaar, 7 dagen per week, 14 uur per dag al hun tijd kwijt aan het verschonen van luiers, eten klaarmaken, kinderen voeren, kinderen wassen, ze indien mogelijk buiten laten spelen en het weeshuis schoon houden. Geld en tijd voor onderwijs is er niet, terwijl er diverse kinderen rondlopen die in potentie heel slim zijn.

Kortom: er is geld en kennis nodig, en hard ook. Mocht u structurele hulp kunnen en willen bieden op het gebied van fysiotherapie, voedingsadviezen, kledingverstrekking, onderwijs, adoptie of andere zaken, stuur dan een e-mail naar Kirsten.

Haar eerste doel is nu echter om voldoende geld binnen te halen om het weeshuis wat ademruimte te geven voor de komende tijd en om de operaties voor zoveel mogelijk kinderen veilig te stellen. 13 juli komt Kirsten terug in Nederland, maar volgend jaar is er een vervolgexpeditie en de contacten worden warmgehouden. De eerste twee kinderen zijn al onderweg naar Xian voor de eerste operaties!

Geld doneren kan door het over te maken naar rekening 3559.10.977 ten name van CDM Verdel te Rotterdam, onder vermelding van ‘weeshuis Houma’.

Een dagelijks verslag is te lezen van Kirsten’s verblijf in China. Ook kunt u foto’s bekijken van het vertrek van de kinderen Giao Giao en Liang Liang naar Xian voor hun operaties, wat mogelijk was door de eerste donaties uit Nederland. Er is tot slot een specifieke oproep te vinden.

---

Het stukje in de Metro van 27 juni 2006:

EEN MINUUTJE

Sommige mensen hebben de drang om te gaan werken in een arm land. Zo ook de 28-jarige Rotterdamse Kirsten Verdel, ze werkt als vrijwilliger in China.

Waarom China?
Om meer te leren over deze wereldmacht, haar mensen en ook om te helpen in een weeshuis voor te vondeling gelegde kinderen in de Oost-Chinese stad Houma.

Hoe werd je daar ontvangen? Als redder of als pottenkijker?
Op het platteland waar ik vorige maand gewerkt heb meer als pottenkijker, maar in het weeshuis hebben ze mijn hulp hard nodig. Niet alleen de financiële hulp, maar ook in de dagelijkse gang van zaken. Het normale personeel bestaat deels uit bejaarde vrouwen die 52 weken per jaar, 7 dagen per week, 14 uur per dag met de kinderen werken.

Waaraan is het meeste gebrek?
Geld, kennis en personeel. De laatste twee problemen zijn op te vangen door de eerste op te lossen.

Wordt het niet wennen om straks weer terug te keren?
De cultuurschok toen ik hier kwam was enorm en dat verwacht ik bij terugkomst weer.