21 oktober 2005. Schrijf het maar op. Ik ben gisteren afgestudeerd! Ik ben nu doctorandus in de bestuurskunde. Of ‘master of science in public administration’.

Het was een vreemde dag, to say the least. De avond ervoor waren ik en Peter uitgenodigd door het Rotterdamse PvdA-afdelingsbestuur om nog een door het verkiezingsprogramma heen te lopen, om te kijken of dat nog wat korter kon. Daar waren we tot diep in de nacht mee bezig, waarna iedereen zo gaar was, dat we besloten om nog even naar de kroeg te gaan. En toen was het ineens zes uur ‘s morgens voor ik op bed lag.

2,5 uur later werd ik alweer wakker gebeld. Er moest nog iets geregeld worden en dat moest nu gebeuren. Drie uur lang belde en mailde ik gestressed heen en weer, gelukkig met succes. Daarna probeerde ik aan het lezen van mijn scriptie te beginnen, die had ik immers al een jaar niet meer gezien. Maar dat schoot niet op, want ik had duidelijk te weinig geslapen en er zat nog teveel alcohol in mijn bloed. Eigen schuld. Een uur later was ik net even op MSN in gesprek met Michiel van Hulten, toen ik las dat Karin Adelmund was overleden. Ik probeerde direct Peter in te lichten, maar die bleek op pad te zijn. Na enig zoeken toch gevonden. Ongelooflijk nieuws, het kwam ook hard aan.

Het kostte me steeds meer moeite om te focussen op het lezen en ik werd voortdurend gebeld. Ik kan dan ook niet mijn telefoon uitzetten, ook dat ligt dan weer aan mij. Niet veel later sprintte ik naar de tram: op naar de universiteit.

Om kwart voor vijf moest ik mijn scriptie verdedigen. Ik merkte toen pas echt dat er niet alleen nog alcohol in mijn lichaam zat, maar dat die door de stress van die dag ook dusdanig vastgehouden was dat ik gewoon nog dronken was. De spanning sloeg om in een soort ADHD-gedrag. Heerlijk relaxed (voor mijn gevoel) ging ik de discussie met Vincent Homburg (tweede lezer), Walter Kickert (voorzitter examencommissie) en Wim Derksen (scriptiebegeleider) aan. Walter had me van tevoren verteld dat studenten altijd van te voren stoer doen dat ze heus niet zenuwachtig zullen zijn tijdens het afstuderen, maar dat ze zodra ze er zitten altijd rood aanlopen. Ik had me daar dan ook maar op ingesteld, maar ik vond het vooral gezellig. Van enige spanning was totaal geen sprake. Ik zat vooral uit te kijken naar het feest dat ik die avond in de Euromast had georganiseerd.

Daar reden we na afloop dan ook snel naartoe. Ik had zo’n 50 mensen uitgenodigd in een speciaal afgesloten deel in het restaurant gedeelte van de Euromast. Bijna iedereen kwam opdagen. Ik had de avond van mijn leven, van zes tot tien. Daarna stortte ik in, van vermoeidheid en een overdosis alcohol. Maar dat maakte niet uit, ik was allang blij!

Zeer binnenkort (morgen?) komt er een filmpje online met beelden van het feest. For your digital records.

Ik ben afgestudeerd! Drs. C.D.M. Verdel staat er op mijn diploma!

Walter, Edo, Pauline, Lilian, Jan, Jessica, Daewon, Gryphon, Sandra, Stephan; bedankt voor jullie felicitaties. Gerard, Jorg, Josta, Peter, Doke, Chester, Wim, Ronald, Pim, Erwin, Attila, Willem Jan, Marlous, Remco, John, Hans, David, Hugo, Ko, Rico, Wouter, Marloes, Joris, Bob, Marco, Gerwin, Freya, Herman, Bas, Paul, Tony, Jan, pap, mam, Robin, Mick, Carola, Serife, Leo, Marja, Joost en Arda; thanks for coming.

Ik voel me nu heel schuldig t.o.v. al die mensen die ik niet uitgenodigd heb. 🙁