Eigenlijk zou ik vorige maand een week lang op fietsvakantie in Frankrijk gaan. Een week vol met bergen, waarvan ook voor het eerst de Mont Ventoux. Niet dus, want vlak van tevoren begon mijn hernia zo erg te ontsteken dat ik mijn fiets niet eens op kwam. Ik vreesde dus ook het ergste voor mijn lange weekend Venetië dat niet heel veel later was. Gelukkig ging dat uiteindelijk relatief goed. Tijd voor een kort verslag!
Met enkele bekende gezichten (Hans, Willem Jan en Gerwin) en grote onbekende Roland togen we een paar weken geleden naar Schiphol: tijd om de regen te ontvluchten, op naar de zon. Nou, dat hebben we geweten ook: de zon brandde zo fel in Venetië, dat het meestal ondoenlijk was om bijvoorbeeld langs het water te lopen: geen schaduw.
Maar dat gaf allemaal niet. We hadden een geweldig appartement (schoon, nieuw, mooi, van alle gemakken voorzien, goedkoop) op loopafstand van het busstation en we hóefden niets. Het enige wat ik bijvoorbeeld ‘per se’ wilde, was het San Marcoplein en de Biënnale expositie van Ai Weiwei zien. Nou, dat is snel gedaan. En dan nog dagen over om rond te slenteren, te eten en te drinken. En ok: meer Biënnale zien. Heel veel meer Biënnale, want dat bleek stiekem het leukste aan heel Venetië. De stad zelf is best saai en je krijgt er ook een beetje een claustrofobisch gevoel van: alle straatjes zijn nauw, het is één groot doolhof, en je wilt gewoon af en toe veel kunnen zien. Ik zou er dus echt niet willen wonen.
Ook niet omdat er verder erg weinig te doen is. Er is geen nachtleven. Ik herhaal: geen nachtleven. Nul, niks. ‘s Avonds kun je pizza of pasta eten en dat was het. Al om 22:00 uur is de stad eigenlijk uitgestorven.
De Biënnale was een beetje onze redding. Wat hebben we een geweldige exposities gezien zeg! Ai Weiwei was geweldig: vorig jaar zat hij 81 dagen in een isoleercel, omdat hij zogenaamd belasting had ontdoken. Allemaal kul, de Chinese overheid zocht gewoon een reden om de beroemde kunstenaar even uit het nieuws te halen. dus wat deed Ai Weiwei? Hij maakte zes grote kijkdozen waarin je settings kunt zien uit zijn gevangenisleven. Zo is te zien dat er 24 uur per dag twee bewakers in zijn kleine cel stonden. Zelfs bij zijn wc. Dus hoezo uit het nieuws? De hele ‘straf’ werd door Ai Weiwei omgezet in een grote middelvinger naar de overheid. Zo van: ‘dank voor deze inspiratie voor een nieuw kunstwerk.’ Behalve Ai Weiwei maakten ook Korea (spiegelkamers, zie foto) en Engeland veel indruk. Die laatste vanwege de bizarre compositie aan foto’s, kunstobjecten, muziek en eh… thee. De foto’s leken een lukraak samenraapsel te zijn, maar de rode draad bleek: ‘pictures taken during David Bowie’s tour’. Jaartal ben ik even vergeten, was ergens in de jaren ’70. Het was ronduit briljant.
Uiteraard begaven we ons meer dan regelmatig op het water. Waterbussen waren het goedkoopste en lieten ons de kanalen in en de wateren om de stad goed zien. Een tripje naar eiland Lido -met strand- was een welkome onderbreking van de nauwe straatjes. Maar verder was het natuurlijk vooral eten, drinken, hangen en veel wandelen. En Michael Jackson videoclips kijken in het appartement. Want zo rolt Venetië.
