Vier jaar geleden was ik direct na Obama’s overwinning bij het Witte Huis. Ongeveer 1500 mensen bleken spontaan datzelfde idee te hebben toen. Vandaag was ik weer in Washington DC en wederom liep ik direct na de herverkiezing van de president naar Pennsylvania Avenue 1600. Dit keer was de gekte nog groter: ik schat dat er in totaal zo’n 4000 mensen compleet uit hun dak gingen voor het Witte Huis. Er werd geschreeuwd, gezongen, wildvreemden vielen elkaar in de armen, veel mensen hadden posters, kartonnen Obama, Biden en Clinton cut-outs, spandoeken en andere Obama prullaria bij zich. Tientallen mensen waren in bomen geklommen die pal voor de hekken van het Witte Huis stonden en overal waren camera’s van televisieploegen te zien, die net als het publiek vanuit de hele wereld naar deze symbolische plaats waren afgereisd.
Ik heb een aantal foto’s en filmpjes gemaakt. En ik had een bizar déjà vu, want vier jaar geleden keek ik in DC naar de verkiezingsuitslag met Wim Kok, dit keer stond ik ineens naast Jan Peter Balkenende voor het Witte Huis (die na aankomst ‘We Are The Champions’ zong, not kidding).
Het was vanavond vele malen spannender dan 2008, maar uiteindelijk niet onverwacht. Nog tijdens de verkiezingscampagne van 2008 (!) was al duidelijk dat Romney het in 2012 zou gaan proberen. Toen gokte ik al dat hij de voorverkiezing bij de Republikeinen zou winnen en dan tegen Obama zou moeten strijden. Mijn inschatting toen was dat hij dat dan niet zou kunnen winnen, omdat hij een flip-flopper is en weinig uitstraling en eigen verhaal heeft. In de peilingen kreeg ik voortdurend gelijk, maar het was toch echt close, onder andere dankzij de enorme hoeveelheid geld die de Republikeinen op wisten te halen, de hekel die Republikeinen aan Obama hebben, het goede optreden van Romney bij het eerste debat en zijn geschuif richting midden bij eigenlijk alle drie de debatten. Dat, en meer.
De grote vraag die veel mensen nu hebben is: zetten de Republikeinen nu nog meer de hakken in het zand? De inschatting van de Democratische strategen die we deze week in DC gesproken hebben is: nee, ze zullen nu meer toenadering zoeken. Het is voor de Republikeinse top in het congres namelijk ook lastig om overal maar nee tegen te zeggen.
Ook leuk: Obama hoeft niet langer verwachtingen te temperen. Hij ging in zijn overwinningsspeech dan ook meteen los met een Kennedy-geinspireerde quote: ‘America is not about what can be done for us, but what can be done by us.’ Obama 2012-2016: here we go!