Van: http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2824/Politiek/article/detail/3207321/2012/02/28/Het-PvdA-panel-keurt-Jacobi-Ik-moest-eerst-op-Wikipedia-kijken.dhtml

De fractieleden van de PvdA kunnen zich kandideren voor het fractievoorzitterschap in de Tweede Kamer. Wat zijn de sterke en zwakke punten? Wie maakt de meeste kans? Een speciaal panel van prominente PvdA’ers beoordeelt voor vk.nl alle kandidaten die zich aandienen. Vandaag de vijfde en laatste kandidaat: Lutz Jacobi.

Elke kandidaat die fractievoorzitter – en politiek leider – van de PvdA wil worden, zal druk besproken worden. Op vk.nl gebeurt dit door een panel van prominente PvdA’ers die het Haagse klappen van de zweep kennen: oud-voorzitter van de PvdA Michiel van Hulten; oud-Tweede Kamerlid en PvdA-lijsttrekker Peter van Heemst; en Kirsten Verdel, zij leidde diverse PvdA-campagnes en was lid van het stafteam bij de campagne van Obama in 2008.

Peter van Heemst
Op de valreep stelde niet Frans Timmermans, maar Lutz Jacobi zich kandidaat. Zij durft kennelijk, wat hij niet durft. Ze is een volslagen onbekend PvdA-fractielid, dat zelfs niet als gevaarlijke outsider is te beschouwen. Ook voor mij – als actieve PvdA’er – is ze een gesloten boek. En ik kan dus niet haar sterke of zwakke punten beoordelen.

Bij elke lijsttrekkersverkiezing doen zulke anonieme kandidaten mee. Vaak zoeken ze een forum om hun naamsbekendheid te vergroten. Bij de eerste landelijke lijsttrekkersverkiezing dook uit het niets professor Jauke de Vries op. En hij was zowaar na zes debatten een beetje een bekende Nederlander. En hij zorgde met zijn slimme vragen en sterke reacties voor verrassende wendingen in de debatten met Klaas de Vries, Jeltje van Nieuwenhoven en Wouter Bos.

In Rotterdam gebeurde bij de lijsttrekkersverkiezing van 2006 hetzelfde: een tamelijk onbekende kandidaat mengde zich in de strijd en genoot zichtbaar van alle aandacht die daarop volgde. Naamsbekendheid vergroten is één ding. Ook kan een motief zijn het veiligstellen van een plek op de volgende kandidatenlijst. Dat zagen we in Rotterdam in de lijsttrekkerscampagne van 2010; een van de kandidaten hoopte door deelname aan de campagne voor de vierde keer een plek op de lijst te kunnen afdwingen. Het bleek ijdele hoop.
Maar een outsider kan voor leven in de brouwerij zorgen, inhoudelijk een aangename verrassing zijn en in de loop van de campagne boven zichzelf uitstijgen.

Zou Lutz Jacobi echt voor de spiegel zijn gaan staan om de vraag te beantwoorden: ben ik in staat de PvdA bij de volgende verkiezingen naar een klinkende overwinning te leiden? En als ze dat gedaan heeft, was het antwoord op die vraag dan volmondig ‘ja’? Ik kan het haast niet geloven. Lutz Jacobi bewijst – vrees ik – zichzelf, de PvdA en de vier serieuze kandidaten niet echt een dienst door aan de lijsttrekkersverkiezing te gaan meedoen.

Michiel van Hulten
Bij de eerste vier kandidaten die zich hebben gemeld voor het partijleiderschap van de PvdA had ik meteen een duidelijk beeld. Bij Lutz Jacobi moest ik eerst op Wikipedia kijken. Daar staat dat zij door Natuurmonumenten is uitgeroepen tot de groenste politica van 2009. En dat haar maidenspeech in de Tweede Kamer ging over een verbod op handel in producten van zadelrobben en klapmutsen.

Jacobi is de klassieke backbencher: iemand die buiten de schijnwerpers op de achtergrond haar werk doet. Of ze dat goed doet, weten alleen haar collega’s, de belangengroepen met wie ze dagelijks te maken heeft en haar partijgenoten in Friesland. Ik kan er verder nog niks zinnigs over zeggen.

Kirsten Verdel
Uren na haar bekendmaking dat ze ook voor het partijvoorzitterschap op wilde gaan was nog steeds nergens te vinden wáárom Lutz Jacobi dat wilde. De volgens Natuurmonumenten ‘groenste politicus’ van 2009 die ‘fel tegenstander van Henk Bleker is’ was in die uren onzichtbaar. Helaas is dat ook symbolisch voor haar Kamerlidmaatschap. Jacobi is een backbencher die behalve in haar eigen Friesland nauwelijks bekendheid geniet. Waarom ze ‘it giet oan’ gedacht heeft is dus de grote vraag.

Al direct na de bekendmaking werd gespeculeerd dat het slechts om eigen profilering zou gaan. ‘Als je je nek uitsteekt, moet dat beloond worden’, had Hans Spekman gezegd. ‘Lutz gaat voor een nieuwe plek op de komende lijst voor de Tweede Kamer’, twitterde iemand naar me. Zou dat het zijn? Ik moet het wat dat betreft bij speculeren laten, want ik weet het ook niet. En waar haar groenste politicus-prijs en tegenstand richting Bleker als sterkte kunnen worden uitgelegd, is de grote onwetendheid over wie Jacobi is meteen uit te leggen als een zwakte.

Het lijkt er in ieder geval op dat bijna niemand haar kandidatuur serieus neemt. Het NRC Handelsblad kopte direct al heel onbevooroordeeld: ‘Ook Lutz Jacobi kandidaat leiderschap PvdA – ‘ze is kansloos’. Binnen ons panel en bij de vk.nl-redactie ontstond ook direct discussie: de redactie liet me weten dat ik geen stukje over Jacobi hoefde te schrijven, maar wat over haar zou kunnen zeggen in een algemener stukje over alle kandidaten. Toen ik zei dat oneerlijk te vinden, kreeg ik terug dat het probleem was dat iemand anders uit het panel ‘helemaal niets van haar af weet’.

Laat dat nu net het probleem zijn. Bijna niemand weet echt iets van Lutz Jacobi af. En dat is dus ook háár probleem: ze is totaal onbekend. Behalve dus in Friesland. Wellicht dat ze een briljánte backbencher is, mar backbencher is se lykwols àl.

Al met al wordt door deze vijfde kandidatuur de zichtbaarheid van de fractie in ieder geval tijdelijk verhoogd. Onze Lutz uit Wergea is wereldwijd trending topic, de hype van de dag. ‘Niemand kende Roemer!’, kun je dan nu roepen. Maar Roemer hoefde het niet tegen interne kandidaten op te nemen. Jacobi is gezien haar beperkte bekendheid en bereikte resultaten inderdaad kansloos. Zelfs de bewering dat ‘heel Friesland’ op haar zal stemmen is onjuist. Want PvdA-leden kijken naar meer dan herkomst alleen, zoals Nebahat Albayrak gisteren al terecht constateerde bijPauw & Witteman.