Ik had er gisteren al een heel slecht gevoel over. Intuïtie heet dat. Of eventueel ‘een naderend gevoel dat Murphy’s Law zich zal doen gelden.’ En dat bleek helaas ook zo te zijn. Ik had vanmorgen mijn motorrijexamen Bijzondere Verrichtingen en daar ben ik voor gezakt.
Het begon al geweldig: in plaats van dat we zoals altijd verzamelden bij de rijschool om vandaar naar de oefenlocatie te rijden, was ik gevraagd om direct met de auto naar het examenterrein te komen: om 09:30 zou de rest daar dan wel per motor arriveren en dan zouden we nog twee uur rustig kunnen oefenen alvorens het examen zou beginnen. Om 09:30 uur was er helemaal niemand. Om 09:45 nog steeds niet. Om 10:00 ook nog niet. Ik probeerde de rijschool te bellen, maar die kreeg ik niet te pakken. Daar word je dan helemaal niet nerveus van.
Toen ik uiteindelijk wel contact kreeg, bleek dat de rest vertraagd was omdat iemand haar rijbewijs was vergeten en een ander in de file stond. Pas om 10:15 uur arriveerde iedereen. Al die tijd regende het zo verschrikkelijk hard, dat het examenterrein meer op een zwembad dan op een parkeerplaats leek.
De rij-instructeur zou de motor meenemen waarop ik examen wilde doen. Die motor bleek echter bij vertrek stuk te zijn gegaan, dus moest ik op een andere rijden.
Bij het oefenen, wat de laatste lessen juist supergoed ging, ging nu praktisch alles mis wat mis kon gaan. Slecht remmen, geen halve draai naar links kunnen maken (wel feilloos naar rechts), pilonnen omrijden bij de langzame slalom, het kon niet op. Uiteraard bleef het regenen en kwam mijn duimnagel bij het toilet tussen de deur, vlak voordat mijn examen begon.
Toen dat eindelijk begon, regende het nog steeds. Je bent verplicht 7 oefeningen te doen, waarvoor je telkens 2 kansen krijgt. Elke eerste poging mislukte, behalve die bij de halve draai (naar rechts). Maar bij zowel de stopproef als de noodstop was ik er de tweede keer 100% van overtuigd dat ik het wel gehaald had. Sterker nog: bij de stopproef had ik het idee dat ik deze voor het eerst in mijn leven perfect had gedaan! Dat bleek volgens zowel examinator als instructeur echter niet het geval: ze zeiden dat ik te weinig met mijn voorrem had geremd, teveel met mijn achterrem en dat het achterwiel daardoor geblokkeerd was. Dat had ik dus niet gevoeld, maar zij hadden het wel gezien. Dus was het game over…
Ik wil graag de schuld geven aan mijn laarzen, die ervoor zorgden dat ik teveel mijn achterrem intrapte. Ook wil ik graag de schuld geven aan de regen, waardoor ik niet heel hard durfde te remmen. En aan de motor, die niet ‘de mijne’ was. Maar uiteindelijk haalden drie van de vier andere examenkandidaten hun examen wel, dus tja: het lag natuurlijk gewoon aan mijzelf in the end.
Dat maakt het natuurlijk nog frustrerender.