Wat een dag… Het was de bedoeling dat ik vandaag 50 kilometer zou gaan schaatsen in Biddinghuizen. Niet dus, want dankzij de sneeuwstorm kreeg ik de auto niet eens de straat uit. Uren frustratie later klaarde het eindelijk op. Ik waagde het er op en reed de A4 richting Den Haag op. Naar Biddinghuizen gaan was echt niet te doen, maar de Uithof was haalbaar. Meteen bij de oprit naar de A4 kwam ik het eerste auto-ongeluk tegen: er lag een auto ondersteboven op de snelweg. Niet veel verderop waren zes auto’s op elkaar gereden. De hele snelweg was een sneeuw/ijsbaan, waar 60 km per uur werd gereden. Maar ik haalde de Uithof.
De pret was echter nog niet voorbij: na 15 rondjes schaatsen gleed ik onderuit en viel op mijn achterhoofd. Dat gaf zo’n harde klap, dat ik direct een bult ter grote van een knikker op mijn hoofd had. Het deed best pijn, maar gaf me ook een excuus om even gedag te zeggen bij de EHBO waar ik naar toe werd gebracht, waar Remco twee weken geleden ook al lag. Maar hij dan met een gebroken been. I was lucky. Er werd mij aangeraden om te stoppen met schaatsen, maar ja: ik had vanwege de tijd mijn doelstelling al van 50 naar 35 km bij moeten stellen, dus dat ging echt niet gebeuren. Ik schaatste vrolijk door en wist uiteindelijk de 35 km te halen. Daarna naar Oegstgeest, voor een bezoek aan Rikje. Erg gezellig!
De terugweg naar Rotterdam was weer minder: er stak opnieuw een ongelooflijke stuifsneeuwstorm op, en op de snelweg bleek nauwelijks gestrooid te zijn. Ook bleek dat mijn rem 1 op de 4 keer blokkeerde ineens. Met mijn hand op de handrem reed ik met 50km per uur door. Groot was de schrik toen ineens mijn ruitenwisser brak en langs de auto wegvloog. Precies de ruitenwisser die voor mijn neus zat. Half leunend voor de andere kant van het raam, met mijn hand nog steeds op de handrem, reed ik verder. In Rotterdam werd het nog erger: daar bleek NIET gestrooid te zijn. Naast en voor me schoven diverse auto’s richting vangrail en stoepranden. Ik had geluk en bleef netjes tussen de lijntjes. Eenmaal thuis ging het inparkeren mis: de laatste meter lukte niet, omdat ik tegen een sneeuwhoop opreed. Dan maar half uitstekend laten staan. Ik was er wel klaar mee. 🙂