Sinds kort schrijf ik eens per pakweg drie a vier weken een column op de landelijke website van de PvdA. De eerste column is te lezen op dit adres, of gewoon hieronder:
Machteloos over Sierra Leone, 16 april 2009
Onder het motto ‘onafhankelijk en vrij, maar niet over de partij’ zullen op pvda.nl regelmatig columns worden gepubliceerd. Kirsten Verdel bijt het spits af. Ze schrijft over Sierra Leone: ‘Zolang het kleine landje wordt genegeerd door de internationale gemeenschap, zie ik alleen maar een continu gevaar dat de vlam weer in de pan slaat.’
‘Een paar weken geleden werd ik door Al Jazeera benaderd om mijn blik te geven op het functioneren van de media in Sierra Leone. Ze hadden me een bericht gestuurd naar aanleiding van een schokkend filmpje dat ik twee jaar geleden al op YouTube had gezet. Ik deed dat toen ik net terug was gekomen van een reis naar “Salone'. Samen met Sander de Kramer, de hoofdredacteur van de straatkrant, was ik naar Sierra Leone geweest om te kijken hoe we mensen konden helpen. Sierra Leone is namelijk samen met Niger het armste land ter wereld.
De reden dat Al Jazeera bij mij uit kwam, was relatief simpel en ook deprimerend: ik ben een van de weinige mensen die de afgelopen jaren iets over de staat van Sierra Leone heeft geschreven/laten zien op het internet. Er is niet veel interesse in het piepkleine landje in West-Afrika, dat nog maar een paar jaar geleden verwikkeld was in een gruwelijke burgeroorlog waarbij 200.000 mensen om het leven zijn gekomen en 50.000 mensen blijvend werden verminkt omdat hun armen, handen, benen en/of voeten werden afgehakt. Ze konden kiezen: “Wil je longsleeve of shortsleeve?' Als je shortsleeve zei werd je hele arm afgehakt, als je longsleeve zei was je “slechts' je hand kwijt. Het verhaal achter de oorlog is te lang voor deze column. Daarnaast: de zinloosheid is sowieso niet in woorden te vatten.
De gruwel echter soms wel in beelden. Want ook al waren westerse journalisten nergens te bekennen tijdens de oorlog, waardoor de wereld jarenlang nauwelijks wist wat er aan de hand was, in Sierra Leone zelf wilden veel mensen niets liever dan een einde aan de oorlog. Sorious Samura, een lokale journalist, besloot op een gegeven moment dat het genoeg was. Hij begon te filmen wat er gebeurde. De documentaire ‘Cry Freetown’ was het resultaat, die vervolgens bij de VN en in Engeland werd vertoond en leidde tot interventie, waarna na elf jaar ellende de strijd ophield. Eindelijk. Dat was dus het filmpje dat ik op YouTube had gezet.
De afgelopen maanden was er weer onrust in Salone. De twee grootste politieke partijen van het land waren met elkaar in de clinch geraakt, waarbij doden vielen en vrouwen werden verkracht. Hun radiostations zouden opgeroepen hebben tot geweld. Beide stations werden vervolgens door de president van het land uit de lucht gehaald. Heel eventjes kwamen er wat journalisten van buiten Afrika het land in om verslag te doen. Inmiddels zijn ze weer weg. Sierra Leone is schijnbaar niet interessant genoeg voor langdurig verslag. En daarom vroeg Al Jazeera mij nu om commentaar te leveren. Ze wilden weten wat ik er van vond dat die twee radiostations uit de lucht waren gehaald.
Ik heb braaf een video-antwoord ingesproken dat door de zender werd uitgezonden, maar ik kom er wel met een kater van terug: er is weer te weinig aandacht. Nieuw conflict moet worden voorkomen, maar zolang het kleine landje met haar prachtige, maar toeristenloze stranden wordt genegeeerd door de internationale gemeenschap, zie ik alleen maar een continu gevaar dat de vlam weer in de pan slaat. Machteloosheid ten top, alleen maar kunnen duimen dat alles goed blijft gaan…’
Kirsten Verdel