Ik rijd nu een ruime week rond op mijn vouwfiets, die ik kocht nadat mijn gewone fiets al na 1 dag was gestolen hier in DC. Het grappige is alleen dat ik zo ongeveer de enige persoon in de hele stad ben die op een vouwfiets rondrijdt. Waar ik ook kom, word ik met verbaasde blikken aangekeken. Er gaat geen dag voorbij of voorbijgangers en wachtende reizigers op stations vragen me waar ik de fiets vandaan heb en hoeveel hij kost. In 9 op de 10 gevallen zijn ze jaloers en willen ze er ook een. Sommigen vinden het er maar raar uitzien (‘It looks like it’s a bike for a 5-year-old’). Ik zelf, ben er vooral erg blij mee.

Het leukste was de eerste dag, toen ik bij de ingang van het metrostation werd tegengehouden door een medewerker die me vertelde dat ik niet met een fiets in de metro mocht tijdens spitsuur. Ik vertelde hem dat ik de fiets op zou vouwen. Toen was het goed. Bij het volgende station kwam er weer een medewerker op me af, met dezelfde mededeling.

– ‘You are not allowed to bring bikes on the metro during rush hour’.
– ‘This is not a bike.’ Daar had hij niet van terug. Met zijn mond vol tanden bleef hij staan, en fietste ik weg…