Iedereen die de geschiedenis kent van de aanvraag van mijn werkvergunning voor de VS voor de rest van dit jaar, weet hoe blij ik nu ben. Een uur geleden stond ik bij het Amerikaanse Consulaat te wachten op het verlossende antwoord op de vraag of ik wel of niet een werkvergunning zou krijgen. Het antwoord is dus: ja. Kortom: het is nu pas echt officieel: ik werk tot en met de presidentsverkiezingen in het landelijk campagneteam van de Democratische partij in de VS, op hun landelijk hoofdkantoor in Washington DC. Er is mij zelfs gemeld dat ik de eerste buitenlander ooit ben die in het landelijke team meedraait. ‘You are now the representative of the international community, in its efforts to bring a Democratic to the White House’, merkte een DNC-medewerker op toen ik onlangs in Washington was. Een hele verantwoordelijkheid…

Volgende week eerst echter nog even terug naar Nederland. Van 16 tot 24 april zal ik de lage landen weer eens onveilig maken. Waarschijnlijk voor de laatste keer tot aan de verkiezingen. Tijdens mijn werk voor de DNC heb ik hoogstwaarschijnlijk geen tijd meer om er even tussenuit te gaan. Los van het feit dat de werkvergunning het in principe niet toestaat om naar het buitenland te reizen (jaja, ik kan inmiddels boeken volschrijven over rare regels van de Amerikaanse overheid voor werkvergunningen, maar ik zal het jullie niet aan doen).

Dit weekend eerst nog even spullen pakken en allerlei last minute zaken regelen. Zaterdag staat er weer een column van me over de verkiezingen in het Financieele Dagblad. Dit keer over humor in de campagne. De uitsmijter gaat over Bush, kan ik nu al verklappen.

Tot volgende week in Nederland!