Ik heb een beetje weinig geblogd. Dat komt doordat ik de afgelopen tien dagen in de VS was. Eerst in Washington, voor bezoeken aan het Aspen Institute, Amnesty International, de DNC, NDI, NPR, het Holocaust museum en de Canadese ambassade. Daarna naar New York, voor afspraken bij the United Nations, de PvdA NY en… met mijn advocaat. Niet gedacht dat ik die frase ooit zou gebruiken, ‘mijn advocaat’. Weten jullie nog dat ik op 5 februari over een hekje stapte, in de veronderstelling dat de agent aan de andere kant van dat hekje een signaal had gegeven dat dat mocht? En dat ik vervolgens een court date kreeg, omdat ik een criminal offense had gepleegd? Welnu, ten eerste moet ik nu terug naar New York op 11 april voor die court date, een advocaat mag mij niet representeren zonder dat ik er zelf ben. Ten tweede gaat de advocaat 5000 dollar kosten (en nee, dat kan niet goedkoper ivm allerlei ingewikkeld gedoe omdat ik een buitenlander ben). Ten derde… de aanklacht is vals, nep, bedacht, verzonnen! De agent heeft het namelijk op ‘obscene language’ gegooid, terwijl hij tegen mij had gezegd dat het over het hek stappen de overtreding was. Nu blijkt dat helemaal geen strafbaar feit te zijn, dus om toch een case te hebben, gooit hij het daarom onder dat ‘obscene language’. Mijn advocaat vertelde me dat agenten dit heel vaak doen als ze eigenlijk niet iets hebben dat onder de noemer van de wet past. Ze kiezen specifiek voor ‘obscene language’ omdat het in dat geval altijd gaat om het woord van de agent versus het woord van de verdachte. En de rechter kiest dan altijd voor de agent. Ik wist niet wat ik hoorde…

Afijn, ik ben dus heel blij nu. En helemaal niet gestressed.